Ankara varoþlarýna bir baþka yaðar kar. Yaðan kar deðil derttir tasadýr. Her zerre deler insanýn yüreðini. Kar deðil yaðan gamdýr, kederdir. Varoþlarda daha bir merhametsizdir kar. Durmadan yaðar, býkmadan yaðar. Ýnsanlarýn nefesi buz tutar soðuktan. Ama kalpleri sýcak, sým sýcaktýr varoþ insanýn. Her sabah olmayan iþlerine çýkarlar evden. Her akþam dönerler evlerine olmayan iþlerinden. Boþ tabaklara anneler kahýr doðrar, gözyaþlarýna katýk olsun diye. Çocuklar bilmez iþsiz babanýn kederini. Anlamaz annenin neden süt vermediðini. Aðlar dururlar, kuruyan göz pýnarlarýna inat. Soba yanmaz, odun tükendi, kömür zaten yok.Isýnmak için en iyi yol uyumak erkenden.Bir o zaman unutur anneler çaresizliði, babalar beþ parasýz olduðunu.Bebekler o zaman dalar en güzel rüyalara.Bir baþkadýr varoþlarda kar yaðmasý.Her zerre kurþun gibi aðýr.Kahýr ve kahýr.Ýnsanlarýn türküleri sevda üstüne deðildir burada.Umutsuzluk üstünedir.Mutsuzluk yaðar burada kar yerine insanýn üstüne.

Gece bir davul sesi böler uykularýný. Arnavut davulcu geçer zar zor yoldan. At arabasýnýn arkasýnda çalar davulunu. Aç insanlar sahura kalkar, tevekkül içinde. Olmayan ekmek, yemek için kurulur sofra. Anneler, babalar ve çocuklarýn aklýna düþer yine fakirlik. Besmele çekip otururlar sofraya. Biraz peynir, yarým ekmek, üç zeytin sofradakiler. Tüm evlerde aþaðý yukarý ayný manzara... Yanlýz bir evde baþka bir telaþ akþamdan beri. Gecekondusunun yanýndaki tandýrda yaþlý bir kadýn tüm gece boyunca çalýþýr... Ýki komþusu ile beraber. Biri un eler kadýnlarýn, diðeri yoðurur. Yaþlý olan tel tel açar hamuru arasýna ne bulursa kor. Tepsiye dizer yaþlý kadýn. Sahura kadar sürer bu iþ. Kaç tepsi hazýrladýlar bilmez kimse. Piþeni daðýtýr kadýnlarýn en genci. Bir gölge gibi dolaþýr evler arasýnda. Kimsenin onurunu kýrmadan evlere servis yapar. Fakir evlere. Karýnlarý doyar önce çocuklarýn, analarýn en son babalarýn. O da Arnavut bir anadýr. Mahallenin çoðu gibi... Kendi gibi yaþlý bir kocasý vardýr. Adam berberlik yapar bu yaþta. Kirada iki gecekondularý vardýr. Durumlarý diðerlerine göre iyidir yani. Aldýrmazlýk yapamazlar fakir komþularýna. En çokta çocuk aðlamalarýna... Mahalleli Dayýko derler adama. Karýsýna ise Arnavut ana. Her sene ramazanda devam eder bu börek piþirmeler, Arnavut böreði piþirmeleri .Derler ki hiç unu eksilmezmiþ tandýrýn. Ateþi sönmezmiþ hiç ocaðýn. Arnavut ana tepsiler dolu börek yaparmýþ geçeler boyu hiç yorulmazmýþ. Dayýko devamlý çalýþýrmýþ dükkanda, müþteri eksik olmazmýþ hiç. Çoðundan para bile almazmýþ. Sonra verirsin dermiþ.Veren verirmiþ parayý, veremeyene helal etmiþ Dayýko. Ankara varoþlarýna bir baþka yaðar kar. Yaðan derttir kar yerine. Sofralar boþ tabaklara gebedir.Ama insanlar bilir ki Arnavut ana tandýrýný yakmýþ, yufkalarý hazýrlamýþtýr. Doyura bildiðim kârdýr bana diyor Arnavut ana.