"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
İlkokul çağlarımızda sevdirilmişti bu yurt bize Hem de siyah önlüklü, beyaz yakalı, kafalarımız üç numara asker traşlı, tüm okul öğrencilerinin ip gibi dizilip hep bir ağızdan gür bir sesle: Yurdumu özümden çok sevmektir diye
Öğretmenimiz sesi gür bir öğrenciyi yüksek bir yere çıkartır, ona başla diye
Türkiye Cumhurbaşkanlarından İsmet İnönü' nün müzille ilişkisine dair
YZ
Şair Can Yücelin babası, ayrıca Japonya kıyılarında batan Ertuğrul Fırkateyni'nin kaptanı Ali Beyin torunudur.
Ahmet Ümit
25 milyon insan canına mal olan Cihan Harbi, yalnız bir şey kazandırdı: Milliyet bilinci! Her milletin hür olması artık cihan adaletinin bir esası olacaktır! Birçok milletler böylelikle esirlikten kurtulmuştur. İhtimaldir bir gün dünya Türkleri ve garip Türklüğümüz de özgürlüğüne bu vesile ile kavuşacaktır!
En güzel çocuk kim de? Böyle bir soru da çok saçma, en güzel çocuk herkesin kendi çocuğu, üstüne daha laf söylenecek bir söz yok. En güzel gocuk kim de peki? Onu da kim yaptıysa onda... En gıcık kim de hadi bunu da bilin bakalım? Benim arkadaşım vardı palavracı
Arif Zeren, derneğin amacının Türk Kültürünü tanıtmak, yaymak ve yaşatmak olduğunu, Ülkemizde yaşayan insanlar arasındaki ayrımcılığı ortadan kaldırmak olduğunu belirtti.
Efendim müteradif yani eş manalı kelimeler ne kadar çok bilirse insan dili de o kadar gelişir ve zenginleşir.
Müteradifler, birbirinin aynı ya da ikizi kelimeler değillerdir. Bu kelimelerin aralarında ince bir çizgi vardır ve bu ince çizgi bize farklı duygular ifade ettirirler.
Birkaç yüz metre sonra ağaçlar arasından çitlerle yapılmış, belki de kerpiç olan yan yana birkaç evin önüne geliyoruz. Dışarıda 3 genç sohbet ediyor. Hepsi de yağız, çekik gözlü. Bakınca Bunlar Yozculardan dememek elde değil. Yüzleri kendilerini ele veriyor çünkü.
Duruyoruz. Ben kendimi tanıtıyorum. Gençlerde bir sevinç
İnsan öfkesinin kökenlerini, kardeş kıskançlığı örneği üzerinden inceleyen ve kendini gerçekleştirme sürecindeki engelleri tartışan düşündürücü bir metin. Psikolojik semptomların altında yatan varoluşsal sıkışmışlığı ele alırken, kişisel gelişimin önündeki en büyük engelin yine kişinin kendisi olduğunu vurguluyor.
Aslında bu okuma alışkanlığı, sosyologlar, psikologlar, dilbilimciler tarafından sosyal bir deney ve geniş çaplı araştırma gerektiren bir konu. Benimki naçizane küçük bir öneriden ibaret olacak.
Bilinç nedir? Bildiğinin farkında olmak mı? Hayvanlar benliklerinin farkında mıdırlar? Ben dediğimiz şey neden bu kadar muamma? Ruh diye birşey var mıdır yoksa beyinde birtakım elektrik sinyallerinin yönettiği ve hormonlar sayesinde hissedebilen çok hücreli organizmalar mıyız?
Nurdan Gürbilek
