"Yazarın en büyük düşmanı ilham değil, kahve bittiğinde klavyeye bakışıdır." – Franz Kafka"

Şiir > Öyküsel

üzgün

Dostum

\] / O gün geldi dostum, gidiyorum... / uzaklar yakın,

üzgün

Pervane

Yanacağını bile, bile ateşe koşar pervane / Yanacağımı bile bile aşka koşmuştum bende

üzgün

Dedikodu

\] / Karanlığa saklamıştım gözyaşlarımı, / kimseler görmesin, kimseler bilmesin

üzgün

Babam`a

Eyyyyy acisi bile, yürege sevkatle dokunan babam / Elleri gibi pamuk pamuk yürekli

üzgün

'Kalem'

Bir kalem tanırım geçmişten, / Sevdayı yazardı, sevdaya ağıt yazardı. /

dramatik

Hüseyin

Sıradan bir insandı. / Sıradanlıkların içinde yitip gitmemek için,bir paragrafın içine hapsetmişti kendini.

korkutucu

Korku

Korkuyorum... / Sadece dekoru değiştirip, / Aynı sahnede oynamaktan.

düşündürücü

Kapılar

bir kadının / sana aralık kapılarını / her hamlede

üzgün

Katil Kim...

\] / Hunharca işlenmiş bir cinayetin maktulüyüm... / yağmur kanımı

üzgün

Serçe

sapan yiyen serçe / kıpırtısız düşer çimene / toprak çeker

Başa Dön