Yücel Dönmez
Yıkık dökük yalnızlığımı sana adadım
Deprem korkunçluğunda kaygılarım
Ya bırakırsan bir gün
Diye geçiremiyorum düşüncelerimi
Sen nasıl olsa varsın ya
Olsa da olur olmasada sıcaklığın
Donmuş rüzgarlarda sıradağlar kurup
Belki aşarım durgunluğumu
Patlar yanardağa dönüşür
Kül ederim sensizlik korkusunu...
İşte böylesine kurduğum resimlerimde
Tuvalin sonsuz derinliğine dalıp
Her gün seninle olmak yolunda
Bir kırmızıya bir maviye yol alan
Çoşkunun renkleri
Sabrımın fırça darbeleri
Sen sonsuzluğu binlerce yıldızlarla paylaştığım
Susuzluğumsun yaşamım...
]
