Şiir > Soyut

üzgün

Kambur

yorgun kadındır kırlangıç / gün boyu / çamur taşır evine...

nostaljik

Pınar

Yer,gök saydam bir alev renginde. / Saman yığınları oturmuş taşa öylece.

nostaljik

Tığ

elimde tığ / ip olmuş ömrüm / geceyi örerim sabaha

karışık

Yasak Bahçem

Gizli bir bahçem var benim, içinde karanfillerim. / Ne kin var nede nefret.

karamsar

Ölmek

Ölmek bir şey değil / de, / yalnız kalacak dünya...

Başa Dön