"Hayat bir komedi ise, ben en azından kahkahaları duymak istiyorum, alkışları değil." - Franz Kafka"

Şiir > Sürrealizm

nostaljik

Güz

yürüdüm yanından / yürüdüm bitti taş duvar / salkım ayazları

karamsar

Çürüyen Hikaye

gördüm seni pencerde herhangi bir günde / doğan güneşle cilveleşiyordun arsızca

karamsar

Sessiz Seyirciler

Bilinmeyenin göbeğinde filizlenen fidan, / Taşın taşlığını, toprağın topraklığını bilmez; /

üzgün

An

Etimin kemiğimi somurduğu, ”an titremeleri”ne rastlayan, kafamın çarpışması şeffaf perdeyle ve görüntü kaymaları... /

nostaljik

Gizli Sevda

yıllardır 'güz' dedim, / işte sarardı her yer... / oysa güzelliğimmiş küstüren

üzgün

İhtimal

İçimdeki nar ekşisi sokakları eziyorum / adını bilmediğim tanelerle /

KİTAP İZLERİ

Esir Şehrin İnsanları

Kemal Tahir

Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
Başa Dön