"Yazmak, varoluşsal sancının en şık halidir; hele bir de okuyan bulursan, değme keyfine!" - Franz Kafka"

Şiir > Sürrealizm

nostaljik

Güz

yürüdüm yanından / yürüdüm bitti taş duvar / salkım ayazları

karamsar

Çürüyen Hikaye

gördüm seni pencerde herhangi bir günde / doğan güneşle cilveleşiyordun arsızca

üzgün

An

Etimin kemiğimi somurduğu, ”an titremeleri”ne rastlayan, kafamın çarpışması şeffaf perdeyle ve görüntü kaymaları... /

karamsar

Sessiz Seyirciler

Bilinmeyenin göbeğinde filizlenen fidan, / Taşın taşlığını, toprağın topraklığını bilmez; /

nostaljik

Gizli Sevda

yıllardır 'güz' dedim, / işte sarardı her yer... / oysa güzelliğimmiş küstüren

üzgün

İhtimal

İçimdeki nar ekşisi sokakları eziyorum / adını bilmediğim tanelerle /

Başa Dön