nostaljik
Yitik Bir Geçmiş Zaman Düşü...
Soyut iklimlerine çekiyor beni gece, / Uzaklarda bir kuş kanıyor soluğumu...
Şiir > Sürrealizm
üzgün
Ataerkil Bedenimin Anaerkil Ruhunda
Yokluğumun temel atma törenleri / Sarıyor genel-geçer anlamsızlıklar gecesi bedenimi, /
belirsiz
Ay! Şiiri: Serenay Özkan: Viata
Ay çok saf, parlak ve yalancı / Parlaklığı çalıyor kan kırmızısına
olumlu
Dokuz Gezegen Dokuz Tanrı
Kainatın ötelerine doğru / uçuşlarını seyrettim. / Varlığınla bin yıldızlı
üzgün
An
Etimin kemiğimi somurduğu, ”an titremeleri”ne rastlayan, kafamın çarpışması şeffaf perdeyle ve görüntü kaymaları... /
karamsar
Çürüyen Hikaye
gördüm seni pencerde herhangi bir günde / doğan güneşle cilveleşiyordun arsızca
karamsar
Sessiz Seyirciler
Bilinmeyenin göbeğinde filizlenen fidan, / Taşın taşlığını, toprağın topraklığını bilmez; /
nostaljik
Gizli Sevda
yıllardır 'güz' dedim, / işte sarardı her yer... / oysa güzelliğimmiş küstüren