alninda nehirler
yüreginde denizler tasiyan
bu ihtiyar kadinin
elleri yaniyor uykusunda
avuclarinda ölü baliklar
kapisinda vurulmus delikanlilar
siralaniyor
rüyalari kaniyor
bagrina akiyor
seytanin gözyaslari
cebinde ezik gazoz kapaklari
kirpiklerinde talas tozu tasiyan
bu körpe cocugun
gözleri daglaniyor uykusunda
yarasalar üsüsüyor saclarina
hirpalaniyor
rüyalari kaniyor
isigina akiyor
seytanin gözyaslari
dumani tüten asfaltin kenarinda
kökleri yaniyor bir beyaz karanfilin
yapragindan dalindan zehir akiyor
yilan isirmasindan yakiniyor
soluyor
rüyalari kaniyor
tohumuna akiyor
seytanin gözyaslari
kalemi oynak
defteri saydam
cikarci ulemanin hesaplari karisiyor
karincalari kitlikta boguluyor
bir karinca duasi güneste yaniyor
imanina akiyor
seytanin gözyaslari
gökte bir yildiz yangini
melekler kosusuyor kanatlari alev almis
bir bir düsüyorlar sag omuzumuz üstünden asagi
yüreklerde günah harmani
kevgire bir sevabimiz takili kalmiyor
vicdanimiza akiyor
seytanin gözyaslari
