|
Eyvah Geç Kaldım!
(S. Bekar) 26 Ocak 2004 |
Yaşam |
| |
 Yıllar geçtikçe buharlaşıp uçmamak için, sıradanlaşmamak için,
yenilmeyip hayata sevmeye devam etmek için mi tavşan oldum ben?.. |
|
|
Tavan Arasında Kaldı Çocukluğum
(S. Bekar) 11 Şubat 2004 |
Anılar |
| |
 Pedallara önce benim ayaklarım değdi. Ayaklarım dediysem, yani parmak uçlarım. Bisiklete binmek sadece benim hakkımmış gibi sahiplendim onu. |
|
|
Bayram Hatırası
(S. Bekar) 16 Şubat 2004 |
Anılar |
| |
| pembe krep elbisesinin bol büzgülü eteklerini iki yanından tutup hafif açmış, yelpaze gibi... Bence,
o katıksız ve sonsuz çocuk neşesi, koşulsuz mutluluk yani, gözlerinden eteklerine dökülmüş, oradan da aman yerlere saçılmasın diye tutuyor etek uçları |
|
|
| Yollar ve yolculuklar beni çeker. Besler. Sihirli bir serüvendir yolculuklar. Nereye gittiğini bilsen de bozulmaz bu sihir.Çünkü gittiğin yeri bilsen bile yolculuğun nasıl geçeceğini bilemezsin .. Gittiğin yerde seni nelerin beklediğini bilemezsin. Başladığın yere geri döndüğünde sen eski sen değilsindir artık. Yol seni değiştirmiştir .Belki biraz hırpalamış,yormuştur. Belki çarpmış, şaşırtmıştır. Başın dönüyordur..Ya da yüreğini kanatlandırmış, ayağını yerden kesmiştir. Uçurmuştur seni..Belki de bir suskunluk çökmüştür üstüne...Yazı da öyle işte..Sihirli bir yolculuk gibi benim için.. Nereye gittiğim,nasıl gittiğim hiç önemli değil. Gideyim, yolda olayım yeter..Yolculuğun da yazının da "işte tam o anı " güzel...
|
|
