Sustum...
(Alican Doðar) 28 Mayýs 2007 |
Yüzleþme |
| |
Süresiz saçmalamalara eðildim, sustum… Ýþte ne olduysa o anda oldu.
|
|
|
Acýmýz ayný,sevdalarýmýz ayný,ölümlerimiz ayný ama,
Ayrý tuzaklara düþüp ayný bedenlerle seviþiyoruz.
Dudaklarýmýzýn acý tadý ayný,hüznümüz ayný ama,
Ayrý þehirleri ucundan tutuþturup ayný yangýnýn içinde ölü bulunuyoruz.
Bizim bu düþten her uyanýþýmýz ayný...
Konuþuyoruz ayný,susuyoruz ayný...
Yazýyoruz yine ayný...
Haydi kalk söndür ýþýklarýný. Son terbiyesizliðin sevmek olsun!
|
21.04.2007 21:19:06
|
Uzun zamandýr yakmýyorum ýþýklarý, kendim için yaþamýyorum... |
| |
Koyu bir kahvenin karanlýðý gibidir kimsesiz, öyle dipsiz ve belirsiz. Hep kendine düþmektir, hep kendi kendine aðlamak zamanýn orta yerinde. Yalýn ayak koþuþturmaktýr þehrin tahammülsüz caddelerinde. Boyanmalara gerek olmadan çýkmaktýr evinden. Saydam yaban bir aðrýdýr aslýnda, boyuna içini kemiren. Süresiz bir iç karanlýðýdýr, asla yüzüne yansýtamadýðýn. Sözcüklere damlayan ýslak bir yalnýzlýk girdabýdýr kimsesiz, Kimsesizdir... |
|
|