|
Avuçlarında Gün Işığı
(Bahadır ÖZBÜTÜN) 7 Ekim 2007 |
Sevgi ve Aşk |
| |
 Eğer yeni bir sevgiliyeyse gidişin utanmamalısın çıplaklığından.
Üşümelisin.
Ve ısınabilmek için yeniden ve ısıtabilmek için aynı soğuğu paylaştığın bedeni sevişmelisin, avuçlarında gün ışığı.
|
|
|
İkilem
(Bahadır ÖZBÜTÜN) 31 Ekim 2007 |
Yüzleşme |
| |
 Kaleme dokunuyor bazen elim.
Kalem kağıda dokunuyor.
Sana yolluyorum yazdıklarımı. Ellerin kağıda dokunuyor ve gözlerin. Ellerim sana dokunuyor, ellerine
ve gözlerine.
|
|
|
Ölüm
(Bahadır ÖZBÜTÜN) 31 Ekim 2007 |
Yüzleşme |
| |
| Ben ölürüm zaman zaman, her zaman... |
|
|
İntihar
(Bahadır ÖZBÜTÜN) 31 Ekim 2007 |
Yüzleşme |
| |
| Salacak’ı hatırladı kadın.
Kuleyi hatırladı.
Adamı hatırladı kadın, yaşattıklarını da.
Hatırladı kadın.
|
|
|
Bekleyiş
(Bahadır ÖZBÜTÜN) 29 Aralık 2008 |
Anılar |
| |
 Adam, yakılan bir şairden miras bir cümle taşırdı cüzdanının köşesinde. Derdini anlatabilmek için. Yaşlandıkça kırışmaya başlayan bir kâğıt parçasına yazdığı birkaç sözcük, ete kemiğe büründü O’nu görünce.
|
|
|
Bazen kalemimden bir deniz dökülür;her şeyi sarar, kendi içine hapseder. Bazen kendi kendine bile yetmez; ucu kırılsa yenilemekten acizdir kendini. Zaman zaman ben yardım ederim kalemime istediklerini anlatması için, zaman zaman o bana yardım eder.
|
|
10.12.2008 00:13:36
|
bugün |
| |
Baharın intiharıdır dökülen yapraklar... |
|
|
