Ayşe Kaya

Hayat Kimine...

Sevildiğini duymak her insanı mutlu eder. Peki sevdiğini söylemek kolay mı? Eğer sevdiğiimiz hayattaysa iş biraz daha kolay ama ya diilse, yada bu son günleriyse de biz bunun farkında değilsek?

Habersiz Ziyaret

Hafif hafif yağmur çiseliyor. Ohh tam yürümelik bi an. Kendimi dışarı atıyorum bahçe kapısından ve anında müdahale geliyor annem ve anneannemden “kızım ıslanırsın, nereye.” Şşştttt. Beni bana bırakın bakalım, gezintiye çıkıyorum. Ziyarete gidiyorum. Çocukluğumu ziyaret edeceğim az sonra.

Kırık Mavi

Masmavi bir dünyası vardı. Taptaze hayalleri, gidilecek çok yol, başarılacak çok iş vardı önünde. Kanı deliydi, bu yüzden uçarıydı zaten. Lisenin ikinci sınıfına gelmiş en büyük iki hayalinden hangisini seçeceğine karar verememişti. O’nu kuşatan hayallerinden ilki; inşaat mühendisi olmak diğeri ise; pilot olup göklere adını yazdırmaktı.

Bir Özür Yazısı

Gözümde yine yaş var bugün. Ağlayacak o kadar çok sebep var ki; hangisine ağladığımı bilmeden ağlıyorum öylece. Amacımdan sapmış, çarpıp duruyorum sağa sola. Bocalıyorum ha bire. Tam ayağa kalkıyorum düzeltiyorum kendi işte o an bir çelme daha ve yine yerlerdeyim.

Din

Bazı İşler Önemlidir

Sevdiklerimizin doğum günleriyle aramız nasıl? Onları mutlu etmek hoşumuza gidiyor mu? cevabımız eğer evetse, haydi o zaman "en sevdiğimizi" mutlu etmeye.

Geçer

haayatı gerçeğini gösteren çok güzel bir Senai Demirci eseri

Marifet

Nice dünyaya âşıklar gördüm ben / Kaçamadı nihayet onlarda ölümden. /

Seçim

Her şeye rağmen gülümsemeyi seviyorum. / Her şeye rağmen hayatı seviyorum.

Başa Dön