Kimi vakit nutkum durdu
Gözlerim yaşla yol alarak, hicranın inhisarında sabra koyuldu
Aklıma ne oldu, idrakim neden kalbime itminan olmam için inşirah sunmuyor
Umutlarım lahzalarda her nedense yeşermiyor, hazan yine sineme sökün ediyor


Kalbimi şehredebilmeliyim
Ruhumun tevdi edilmesinde ki saiklerinin gerekçelerini öğrenmeliyim
Kime nasıl sual etmeliyim, hal ehli nefesin izlerini muhakkak ziyaret etmeliyim
Neden kifayet etmeyen bilgilerle ve rivayetlerle, amel etmeye iltifat etmemeliyim


Muhakemem niye miskindir
Bilmem ki bu halime muhtaç eden hangi nefesler ve bahaneler içinde ki erkdir
Kimsesizlik ne çetin bir kederdir,sahibinden habersiz kalmak aşka yetmeyecektir
Ömür değirmeni, vaktin hakikati için aklınla ilintili kılınan gerekçe kılan bedeldir


Sahipsizlerin hamisi olmalıyım
Sokak aralarında umutla bakan nefeslerin yardımına ihsanla koşmalıyım
Kapısı kapanan, umutları hazanlaşan kim varsa, aşkın şerabından bahsetmeliyim
Gönlümün hicran damlalarını, hüzün içinde yakarışımı yakinen hissettirmeliyim


Dillenen alışkanlıkları bilmeliyim
İman ettiğim, ruhumla cüretine yeltendiğim, kalbimi sahibine ram eylediğim
Suskun umutların vakti için kanaat eylediğim, bahtımın kazasına elhak dediğim
İrademin ve kıt aklımın aidiyetine olan ihtiyacını an be an iliklerimde hissettiğim


İnsan kalbi ve aklıyla bir nazardır
Aşkın ve hakikate olan muhtaçlığına amede bulunan ardır, edep içinde hardır
Azim ve ihsanıyla farktır, ecir ve inayetiyle ihsandır, vuslat için sabr-ı hasattır
Aşk için vardır, ceht ile vicdandır, hal içinde manalaşan fermandır furkan-ı şiardır



Mustafa CİLASUN