Senden sonra bu şehir dar geliyor ruhuma
Kaldırımları hasret lâleleri açıyor
Merhem olmuyor artık havası mecruhuma
Sensiz demlenen çayın aroması kaçıyor.


İzin var caddelerde kokun ruhuma sinmiş
Gözlerinin haresi ufuklarımda güler
Bir hüzün mevsiminde tuğlar gönderden inmiş
Sana yazılır olmuş dize dize övgüler.


Sen yokken ben burada öksüz yetim garibim
Karanfiller güllerde hayalini okşarım
Kimi zaman ozanım kimi zaman mutribim
Harflerin dünyasında iklimine koşarım.


Bulutlar şehre küser bu hasret havasında
Adın güllerle hem dem hem lâlem hem orkidem
Seni görür melekler bir aşkın rüyasında
Haberini sorarım esen rüzgârdan didem.


Bazen yadıma düşer demlediğin acı çay
Ankara’ya kar yağar güvendiğim dağ gibi
Geceler mahzunlaşır iğreti doğar hep ay
Beni yakar kavurur güldürürsün rakibi.
Ankara,24.06.2011 İ.K