Bir tanem hiç bilir miydim aman veririr miydim
Senin sessizlik içinde fark ettirmeden üzülmene
Sen görünmezlerde seyir halinde sanki sezendin
Nerden bilirdim, hiç hissettirir miydim, bilseydim


Ancak bilmelisin ki hasretti sineden dile gelenler
Mısralar halinde şekillenip güfteleşen tüm şiirler
Gönül titremeden, dil kitlenmeden her süzülenler
Efkârın harmanıydı sensizlikte çekilen tüm çileler


Benden soğumana sebep olacak tüm şiirler yırtılır
Hatta silinip atılır, bilmelisin ki mutlaka unutulur
Meğer nasıl şiirlermiş, sende tesirini sürekli artırır
Halin benden uzaklaştırır hüznü yaşatır ve ağlatır


Ha dilim dursaydı, sinem kurusaydı yazar mıydım
Bir daha şiir yazmayı bırakırdım, asla yazmazdım
Sensiz hiç olamazdım, melaline hasret kalamazdım
Seni hiç görmesem dahi üzülmene sebep olamazdım


Oysaki alin için yazmıştım, hasretineydi tüm kahrım
Hicranımı anlayamadın kayıplarda garip yaşayandın
Çaresizdim, ne yapmalıydım, şiirlerle ancak dayandım
İstemeden seni uzaklaştırdım ve bir selamınla anladım





Mustafa CİLASUN