Merhamet hamuruyla yoðrulmuþ, insanýn huzur ve mutluluðunu hedef edinmiþ olan medeniyetlere en önemli örneklerden biridir Osmanlý.

Osmanlý Devleti için en büyük hedef Ýslam’ýn adaletini ve ahlakýný dünyaya yaymaktý. Fethettiði topraklarda, Kur’an’ýn buyruðu gereði hiçbir zor ve baský kullanmadan Ýslam ahlakýný hakim kýlmýþtýr. Yalnýzca Müslüman ve Türklerin deðil, kendisine tabi olan farklý dil ve dinden tüm insanlarýn rahatýný ve mutluluðunu gözetmiþtir.

Osmanlý padiþahlarý, "Eðer müþriklerden biri senden eman isterse ona eman ver, öyle ki Allah’ýn sözünü dinlemiþ olsun. Sonra onu güvenlik içinde olacaðý yere ulaþtýr. Bu onlarýn elbette bilmeyen bir topluluk olmalarý nedeniyledir. (Tevbe Suresi, 6) ayeti gereði, kendilerinden yardým isteyen ihtiyaç içindeki kimselere de -inançsýz dahi olsa- yardýmcý olmuþlardýr.

Topraklarýnda yaþayan insanlarýn tümü, Ýslam’ýn halifesi olan padiþaha emanet idiler. Farklý inançlara sahip bireyler, kendi inançlarýna ve hukuklarýna uygun olarak özgürce ve güven içinde yaþamýþlardýr. "Dinde zorlama yoktur" inancý gereði, Ýslam’ý kabul ettirmek için kimseye baský uygulanmamýþ, herkese hoþgörü ve merhametle muamele edilmiþtir.

Yeryüzünde yaþanan baský ve zulmün durmasý için yapýlmasý gereken Allah’ýn buyruðuna uyarak, Osmanlý gibi adaleti ayakta tutmak, farklý din, millet ve mezheplere mensup insanlarýn kimliklerini deðiþtirmeye kalkýþmamak, onlara ve inançlarýna saygýlý olmaktýr.