Suskundur yapraklar
Uçamayan nice kuþlar, umudun vaktinde solanlar
Sabrýn hicranýyla burkulanlar, hüznün kanaatiyle þevksiz yol alanlar
Adým adým buðulanan soluklar, nefesi yoran aðýtlar, bin dert ile hýçkýran canlar



Ne kadar hayret etsem
Kalbimin hüznüyle demlensem, firkatine eriþmeden ölsem
Umutlarýmý efkumun renklerinde diritsem, içimi burkan hasretinle nefes versem
Anlatmaya fýrsat bulamadýðým hislerimi resmetsen, yazdýðým nameleri hasretsem



Deniz dalgasýz durulmaz
Ýnsan hiç hatasýz olmaz, sevgi kalbin kuraklýðýnda bulunmaz
Vecdin her sahnesinde zan ruhun ecrini anlatamaz, aþk asla nefsin feysi olamaz
Akýl ne kadar tutuklu kalsa, sevdanýn rengini siyaha boyasa, ihsaný kula yaþatmaz



Her nefes Rabbinin esinidir
Rahmet ve maðfiret asla gerekçesiz deðildir, mühlet kimindir
Ýnsanýn asabiyeti cehlindendir,irfan ve izan ise aþkýn refakat ettiði zindeliktir
Kul olmayý baþaran liyakat sahibidir,Rabbini hakkýyla tanýyan aþkýn vecdindedir



Ne kadar kal etsem aldýrma
Ýçimi titreten hissiyatýma kýymet atfedip ruhumu aðlatma
Sefilliðim her vakit karþýmda, urbasýz can ne kadar ruhunun ve kalbinin farkýnda
Edebin halsizliði çýkýyor karþýma, gözyaþlarým nedense çaresiz refakat ediyor ona



Ey þehretmeye malik olan can
Ýhsan ve inayetin halinde dirilen insan, kadrine muhtacým
Hamiyetin için ne kadar sýnýrsýz açým, her serdettiðin kalin þevkine ihtiyaçlýyým
Suskundur lisanýn,kalplerin hicranýný aynen hissediyor ruhun, nasýl anlatmalýyým



Ne vakit kalemi alsam elime
Bin bir düþünce þekilleniyor her nasýlsa naçiz zihnimde
Yazmak adýna umut beslesem bile, sýð fikrim kifayet etmesede, istiyorum yine
Hissediyorum vakit ayýrdýðýný, niteliksiz satýrlarýmý okuduðunu aþikar etmesen de



Artýk içim gülüyor, sürur diriliyor
Hazanýn ayan hali halimi titretmiyor, baharýn þiarlaþan þevki beliriyor
Sukun kuþlar çývýl cývýl ötüþüyor, mecalsiz yapraklar meltemle ruhuma sesleniyor
Ne kadar yadetsem az geliyor, sessizliðin ihtiþamý bir senfoni misali içimde inliyor





Mustafa CÝLASUN