seni sevdiğimi söyledim
az önce kır kahvesinde
çiçek gibi serpilmiş masalarda oturan yabancılara

nerelidir dediler senin için
kıyıya vurmadan olgun bir bukleyle sahile köprü yapar Karadeniz
saçlarındaki durulmanın bittiği ülkeden omzundaki cumhuriyete kıvrılan bukle gibi
yan yana oturduğumuzda iklimini üstüme taşıyan köprü gibidir
saçları Karadenizlidir

nereli midir dediniz
elleri nemlidir Egelidir
bakışları bembeyaz düşer güldüğünde
gözleri Akdenizlidir

kendime sordum az önce sır kahvesinde
sensizlik nereli diye
anadolulu dedim
bir ana gibi doldu yüreğim