Artık ne sabır var,
ne mecalden kaldı bir hal
Hazan her bir yanımı kuşattı,
nerdesin hala niye habersizsin yar

Umutlarıma sessizce
karlar yağar, yüreğimi yakar
Nefesim olsa ne yazar, sinem
sancılar içinde ıstırapla yaşar ve ağlar

Yıllar alıp götürdü
hevesimi, şevkimi, ümitlerimi
Beklemek kar etmedi, sükût ettirdi
bu bitap melalimi, yalnız kalbimi

Ne teselli
şerhetti, sürur zerketti,
ne sabır har eğledi kanaate yetti
Yüreğime güz sökün etti,
gözlerimin yaşı vefa için şikâyet etti

Vurmayın yüreğime,
suskun melali ahvalime
Aldırmayın çaresizliğime, alay
etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle

Hamiyete
boş vermişliğime, aşk için
elemle hemhal olduğum kaderimle
Ne dumanım kaldı, ne korum, hüzün
bir başka seslendi boşlukta kalan gözlerime

Ey sevgili artık
neyleyim, sessizce çekileyim
Bahtım için sabırda ikamet
ederek, kalbin için selametler dileyim

Bu yorgun yüreğime
nazarın dokunmadan göçüp gideyim
Umutla filizleneyim, sürurla vuslatı
terennüm edeyim, kısmet değilmiş neyleyim

Bir zamanlar ışıktın,
pervaneydin halin dilinde
Esini şad eden nefesin azizliğinde,
hülyaların açılmış haz mümbitliğinde

Her nefesin
eşiğinde, titreyen kalbin
ümide abat olan filizlerinde
Renklerin asudeliğinde,
şevkin heyecan bahşeden iksirinde

Tutkumuydu alıp
götüren, şimdi hicrana sevk eden
Nasıl bir yakarıştı, suskun duvarlardan
öteye geçmeyen, gözyaşı döktüren

Yalnızlığın busesinde
hüzünle nefesi bitiren, mecali yok eden
Hıçkırıklar içinde inleten, gönül lehçesini
şerh edemeden öteye göçüren elem


Mustafa CİLASUN