Sığ
bir halin
emanetcisiyken

Gönlüme
düşer şehretmeye
muktedir olmadığım fikirler

Kalbim
hakikat ilmine
ne kadar muhtaçken
içimde düğümlenir sözler

Sukut etmem
zaruretken, muhakemem
acziliğin figanıyla
yeis içinde inlerken

Durmuyor
nefesim, iradem
adına suskundur kederim

Göçüp
gitmeden gamı
sinemde aşkını beklerken

İnsanı,
insanlaştıran nedir

Nasıl bir
sosyal hadisenin
mecrasında bekleyen nasiptir

Ömür
zaten hesabın senasında
vaktini bekleyen
hakikat değil midir

Öyleyse
hata ve zafiyetler

Kalbimi lekeleyen
mahcubiyetin telakkileridir

Masum
olmak zaten
ne kadar mümkün olan
ihsan-ı reydir

Nefs
niye hadsiz
olan bir nasibi gailedir

Kul,
kalbi bakirliğin erkidir

Zira aklı
ve iradesi teslim
edilen bir hesabın namzetidir

Yükü
teslim almak
yaratılışın en ülfetli
ve ibretli bir hikayesidir

İlim,
aklıma ve izanıma
yön verecek bir hidayetin
ayetlerinde ki şevktir

Fikri
olmayan bir nefes
nasıl istikamet için
akıl yürüten zavallı ve nacizdir

Aşk,
nefsi edebe
eriştiren ferdir

Nasibin
lahzasında
bekleyen niyetin
umut nişanesidir

Emek
ve çile bu bakımdan
en kutsi bir sermayedir,
sabır içinde ki müjdedir

İhlas,
kulluk için ihdas
olunan gerekçedir

Nefsin
tezkiyesinde
şart olan vecdir


Ruhumdan
nükseden bir seda var

Sessizliğin
ibetinde okunur
ey yar, söyle nedir

İnsan,
kalbi ve
inancıyla şevktir

İman,
ruhunun aktidir,
nefsi adına ne kadar kefildir

Fani olan
her ne varsa iradeyi
cezbeden bir gerekçe midir,
izan niyedir

Hesapsızlık
içinde nefeslenen
hangi bahanesin eşiğinde
ah çeken bir zadedir

Akıl
ve irade insan için
ne müthiş bir ihsanın
hidayet gayesidir,
aşk, kalbi zikirdir



Mustafa CİLASUN