Susmuştur
vaktini bekleyen
melal her ne hikmese o an

Saklanan

lahzadan kelam
eyler o müşfik zaman

Kitabı aşikardır,

kalp hicrana kanan
bir figan-ı nardır

İçimi titreten

burukluğun hüznünden
nükseder dağlayan hazan

Ruhumu sızlatır

hasret kaldığım umut
içinde dile gelmeyen ferman

Gözlerden

sessizce yaş boşalır

Ruhun

yadından südur
eden hicran çilesi anlaşılır

Seven bir yürek

her vakit feda olmak
için canhışar için uğraşır

Derdin

lahzasında ki firkat
an be an kalbime
feyzin inşirahını hatırlatır

Ecel

gelmeden ruhun
pervazlarında bekleyen
umut niye hicran-ı aşk yaşatır

Bimekan
olmak aşka kanmaktır

Sevdasında

kurban olmayı ruhun
sadrında yaşamaktır

Lebbeyk

diyen kalp hangi
vecdin sürurunda aşkın
vahyine kanmaktadır

İnanmak,

ruhun ve kalbin
teslimiyetinde sevdayı
mizan kitabında okumaktır

Nasip

beşer için
sünnetullah

Kul için

ihlas ve niyetin
vecdine kanıp yakarmaktır

Mürşide

hor bakan
niçin ahmaktır

Batın

izan adına
bu kadar muğlak ve
sancı zerkeden durakmıdır

İştişare

neden ülfetin
bağrından nazar eden
inşirahtır ve adab-ı sedadır

Vahdet,

kul için tefrikayı
reddeten bir edadır

İnsanlık
adına en ulvi
aşk ve kalbi şiardır

Akıl

ve irade bu bakımdan
muhatap alınan ehliyetin
didarında bekleyen hesaptır

Sine sessiz,

ruh sanki sahipsiz

Kalbi

umut solmaya yüz tuttumu
feyzinde ari ve şevksiz

Yalnızlık

iklimi ruhun
mecrasında dirliğe
muhtaç ve çilede niye hissiz

Solmaya

ducar olan yaprak
ne anlatır,

Mecali

tükenmiş nefes
el açıp neden yakarır

Kalbin

her sahifesine
yazılan hatırat

Hicran ile
refakat edip,
aşk-ı teffekkürü yaşatır

İnsan,

kul oldukça asildir,

Hukukuna

teslim olan nefestir
mizan, vicdan için neyi hatırlatır



Mustafa CİLASUN