Lefkoşa Meydanı, Lefkoşa Sokakları, Selimiye Camii bir kez daha büyük bir tarihi olaya şahitlik yaptılar. Bu sefer, hüzün, gözyaşı ve burukluk vardı caddelerde. Büyük Han boynu büküktü. Yıkılmaya yüz tutmuş Kumarcılar Hanı yüzyıllara inat ayakta durmaya çabalarken, gözlerinin feri sönmüştü ağlamaktan.
Lefkoşa, Lefkoşa olalı bu kadar insanı bağrına basmamıştı. Bu kadar insanı dar sokaklarında ağırlamamıştı. Lefkoşa, Lefkoşa olalı bu kadar acı, bu kadar hüzünlü bir günü yaşamamıştı.
Herkes oradaydı. Herkes Lefkoşa’daydı. Yedisinden yetmişine Tüm KKTC halkı oradaydı. Erkeğinden kadınına, yaşlısından çocuğuna, öğretmeninden öğrencisine, doktorundan avukatına , askerinden polisine, işçisinden sade vatandaşına … herkes, herkes, herkes... tüm KKTC oradaydı. Yüz binlerce yürek tek bir amaç uğruna Lefkoşa’da toplandı. Çok sevdikleri, lider olarak gördükleri, baba diye tanımladıkları Kurucu Cumhurbaşkanımız, Liderimiz Merhum Rauf Raif Denktaş’a karşı son görevlerini yerine getirmek için bir araya geldi.
Daha İnönü Meydanı’na varmadan yollar tıklım tıklım dolmuştu. Her yoldan, her caddeden akın akın insanlar koşuyordu Cumhurbaşkanlığı Sarayı’na doğru. Sel gibi akıyorlardı adeta. Askerler, polisler her taraftaydı. Büyük bir güvenlik önlemi almışlardı. Hepsi buruk, hepsi üzgündü. Fakat şu anda yaptıkları görev belli ki en zor olanıydı.
Saat 11.15 gibi Denktaş’ın naaşı top arabasına konuldu. Etrafında belki yüzlerce çelenk vardı. Çiçekler eşliğinde bando ile birlikte ağır ağır yürüdü cenaze alayı. Çıt çıkmıyordu kimseden. Herkes büyük bir metanet ve sabır içindeydi. Dualar dökülüyordu binlerce dudaktan.
Yağmur da çiselemişti hafiften. Sanki gökyüzü de O’nun gidişine ağlıyordu sessiz sessiz. İşte tam o sırada İlahi Kudret kendini gösterdi. Beşparmak Dağları büyük bir doğa olayına şahit oldu. Beşparmak Dağları eteklerinde bulunan Dev KKTC Bayrağının tam üzerinde çok tatlı, çok güzel manzarasıyla bir gökkuşağı belirdi. Sanki Denktaş’ın son yolculuğuna o da katılmıştı. Denktaş’ın arkasından el sallıyordu. Bu manzarayı görenler büyük bir hayranlıkla izlediler. Bu bir mucizeydi sanki.
Selimiye, insanları alamadı bugün avlusuna. Yüzbinlerce kişi sığmadı camiye. Binlerce insan namaz için safa durdu. İmam “Hakkınızı helal ediyor musunuz?” diye sorunca Lefkoşa ayağa kalktı. “Helal olsun!” İlahilerler katafalka konuldu naaş. Alkışlarla uğurlandı Denktaş son yolculuğuna…
Kurucu Cumhurbaşkanımız Merhum Rauf Raif Denktaş’ı bugün gözlerimiz yaşlı fakat içimiz umut dolu, onun bize miras bıraktığı KKTC sevgisi ile alkışlarla mekan-ı cennete uğurladık. KKTC Türkü Büyük bir lider olan, ömrünü Kıbrıs Davasına adamış, kendini tüm Türk Dünyasına kabul ettirmiş liderini sonsuzluğa uğurladı. Kıbrıs Türkü son anında da O'nu yalnız bırakmadı. Denktaş sevgisi sel oldu, derya oldu, umman oldu Lefkoşa dışına taştı. Yüzbinlerce insanımız O'na karşı son görevini yerine getirmek için Lefkoşa'ya koştu. Anavatan Türkiye'nin en üst idarecileri Kıbrıs Türkünü bu acılı gününde yalnız bırakmadı. Ercan Havaalanı tarihinin en yoğun gününü yaşadı.
Tek bir ses çıktı ağızlardan: DENKTAŞ, SENİ ASLA UNUTMAYACAĞIZ!
Büyük Dava Adamı, Türk Dünyasının yetiştirdiği Büyük Lider, Dünyanın karşısında saygı duyduğu Büyük Siyasetçi, Büyük Devlet Adamı, Senin gibi biri bu dünyaya bir daha zor gelir. Yattığın yer nur, cennetin mekan olsun.
Sen kalplerimizdesin. Sevgin içimizde asla tükenmeyecek. Bizlere yoktan var ettiğin emanetin olan bağımsız, özgür KKTC sonsuza dek yaşayacak. Sana söz veriyoruz.
SENİ ASLA UNUTMAYACAĞIZ...