Elinde ince belli hayali çay karasý.
Buðulu iklimlerin sükûtuyla mühürlü.
Þiir yazarken mesrur hep kalem fukarasý.
Alengirli söz bilmez konuþamaz bir türlü.


Berrak hayaller kurar mýsra mýsra serdeder.
Hurufatla sözleþir taze sükût taze söz.
Çaydan söz edemezse bu hâleti derdeder.
Yürek baþýnda gamze ýþýl ýþýl daim köz.


Sükûn demi haz gülü demlikte naz yarasý.
Ateþin efkârýný alýr biraz semaver.
Þiir için sükûta ar kalem fukarasý.
Gül yapraðýnda þebnem sinesinde her seher.


Kâðýt kalem arasý biraz yýldýz biraz ay.
Teyellenir renk ahenk suyun gamze ucuna.
Billûr misalgülümser sözcük harmanýnda çay.
Suyu ateþe verir þiir der sonucuna.


Ne erbab-ý kelamdýr ne erbab-ý kalemdir.
Hâl-i sükût tavýnda dertleþir kalem ile.
Çayýn buðusu bile bu fakir için emdir.
Çaydan ayýrmak için uðraþmayýn nafile…
Ankara, 03.02.2012 Ý.K