elimi kaldırdım
bir kadın durdu
ismini koymadan
bir şehir kayboldu
ganimeti sadece iki kişi gördü
mendiller çekildi med-cezir öldü

yalnızlığa bulama ellerini
gel katıl aramıza
geceden kalkan son vapur bu
masal taşıyoruz karşı kıyıya
sokak lambasının ışığıyla büyüyen adımlarıma
yetişmeseydi o gün
saçındaki rüzgarları inadına yaslamazdı omzuma

eninde bir hüznü ıskaladım
sonunda gittim bir kahkaha yakaladım
asal sayılarla yasal sayılar
vapur dolusu masallarımızı saydılar
meyhaneden çıkmıyorduk o sıralar

en çok neyi sevdik
keşkelerimizi tabi
biz geç kalırken
onlar hep genç kaldılar