Seni sevmenin ne olduğunu iyi bilirim ama;
Bu illet özlemi tarif edemiyorum sevgili..

harfler sözlüğümde tüm önemini yitirirken,
Kelimelerim daha küfürlü bir hal aldı..

en güzeli,
yalnız kalmayı öğrendim,
Gece ışık kapalıyken cesurca yatabilmeyi..

Komşunun kızına kek tarifi de verebiliyorum,
Hem bak rezil olmayı da öğrendim.

Hala neden gelmiyosun?

Düştüğümde yanaklarım kızarmıyor artık.
gülenlerle birlikte kahkahalar atıyorum kendime..

Yağmur yağdığında saçım bozulacak diye içeri de kaçmıyorum ,
şemsiyeler önemini yitirdi benim gökyüzümde..
Meydan okurcasına ıslanıyorum,

iliklerime kadar, gözlerimin içine kadar..

Sonbaharın yaz’a kavuşması hiçbir anlam ifade etmiyor,
daha doğrusu kavuşmaları sevmiyorum artık.

Bundan sonra hiç kimse kavuşmasın benimle!

Sormasınlar adının ne olduğunu...
Beni nasıl bıraktığını bilmesinler.

Herşeyi öğrenip,
seni özlemenin ne demek olduğunu bilmemenin acizliğinde,
kavrulup yok olacağıma yemin ediyorum.

Yani sevgilim kahkalarında boğuluyorum,
duy isyanlarımı
bak ben ölüyorum..

BELİNA ÖZBEK