Ne dağın
hırçın nazarında bizarım
Ne yüreğimi titreten
umutlar için ah u zarım


Suskun
sokaklara ramım,
sessiz çığlıklaradır isyanım


Ruhumun
ufuklarında hicran durağındayım,
firkat adına yastayım


Ah etme,
nasip eden hangi saikse
Sual etmek ne haddime,
fikre muhtaç olan halimle


Sığ sularda
ne ararım, ummanı kurak
sinemde nasıl hakkıyla anarım


Mahzun
nefeslerin hastasıyım, yitik
sevdaların mısralarında sessizce ağlarım


Neden
susturur sabır ve kalb-iakıl
Düşündüren nedir,
çekinceler hangi rıhtımın erkidir


Umudu
mağdur eden,
hevesi derdest edip
serkeşleştiren niye sırdır


Şehredilmeye
ducar olan nasip hangi
vadinin sevdasında murattır, hazdır


Yüreğimin
gözyaşları sual eder
Hülyaların ikliminden nasıl
kal eyler, ufkundan hale zerkeder


Yazılmaz
oldu nameler,
bin hüzün içinde yazılan
kitaplar, şevk sukut eyler


Pencere önündeyim,
sanki esarete amede bir
nefesim, hazanı temaşa ederim


Artık
çekilmeliyim sessizliğin iklimine
Hüzün içinde hasrettiğim
hicran bekler ruhumun derinliğinde


Taşın kalbine,
toprağın teslimiyetine,
yaprağın sineme ibret sunan melalinde


İçimde
çırpınan umudun,
göçmeye hazır bulunan sancının,
dili lal eden sevdanın figanıyla


Kime
ne söylerim,
haddimi bilmeliyim
Naif nefesleri asla meşgul
etmemeliyim, evet, bir sefilim


Ahım
vardır aşka,
yüreğime nakşeden sevdasıyla,
ömür hazince kitaplaşsada


Saklı umutları
ıslanmalıdır yağmurlarda,
günyüzüne hasret kalmış cefa, çile olsada


Karanlığın
merhametine sığınmamalıyım
Kalbinden
bedbin bir can
olmaktan kurtulmalıyım


Yolun
selametine ulaşmalıyım,
hidayetin eşiğinde kul olmalıyım


O vakit,
sabrı ve kanaati
hakkıyla anlamalıyım,
nefsi hezeyanlardan durulmalıyım




Mustafa CİLASUN