Ben sende öğrendim aşkı tatmayı
bir yaprak misali kurutsan bile
ihmal etmem yine mektup atmayı
ben seni unutmam unutsan bile

gider diyar gurbet uzak ellere
dert ile vururum sazın tellere
gözyaşım karışır akan sellere
ben seni unutmam unutsan bile

ilgim kesilmez hiç yitsede cismin
dilimden eksilmez ad ile ismin
ağlarım her sabah bakınca resmin
ben seni unutmam unutsan bile

hayat itmiş beni toplum dışına
olsun açık bağır karlı kışına
vazgeçmem uğraşma boşu boşuna
ben seni unutmam unutsan bile

bilmem ki yerlere ben nasıl basam
sırtımda bir hırka elimde asam
eğer unutursam bitmiyor tasam
ben seni unutmam unutsan bile

çıkmazsın aklımdan çıkmazsın sen be
ellerin bembeyaz elbisen pembe
gamzeli yanağın çevresi bombe
ben seni unutmam unutsan bile

omzumun üstünden inmez dağlarım
ağlar ya çocuklar öyle ağlarım
unutsam kayıptır geçen çağlarım
ben seni unutmam unutsan bile

figanım karışır ötse bülbüle
sen gelip aklıma hep çile çile
seni hatırarım bakınca güle
ben seni unutmam unutsan bile

bir yareli kuşum sende sapansın
beni böyle mahsun şair yapansın
düşüme girersin gözüm kapansın
ben seni unutmam unutsan bile