Önümde yürüyen adamýn arkasýndan ayaðýnýn önüne nasýl bastýðýmý düþünürken, çalmakta olan telefona 9. çalýþýnda cevap veren, eski sevgilim, eski kýz arkadaþým, yeni sevgilime göre orospu karýya ‘alooaa’ dediðimi fark ediyorum. Aldýðým alkolün etkisinden olsa gerek, çünkü imla kurallarýna uymayý hayat görüþü edinmiþ bir kiþiliðe sahip olduðumu düþünüp derhal olay mahalinde teselli edip yatýþtýrýyorum kendimi. Gecenin bir vaktinde –ki saat 04.00’a gelmekte ýsrar etmekte, ben akþam 23.00 olmasý konusunda ýsrar ediyorum, zira yarýn iþ var, köpek gibi de uyku yapýþmýþ yakama- aramýþ olduðum Neriman, uykusundan kalkmýþ sesini kulaðýnýn duyduðu böðürtüye göre ayarlamaya çalýþýyor o an.

‘Berk iyi misin?’ diyor alelacele. Hep düþünceli olmuþtur bana karþý diye düþünüyorum içimden. Ne içtiysem dilimi uyuþturmuþ, konuþamýyorum.

‘Ya Neriman kusura bakma, gecenin bi vakti aradým, dýþarýda kaldým eve dönemiyorum, olaylar olaylar gelince anlatýrým, müsaitsen geleyim mi yatýya?’ dediðimi düþünüyorum. En azýndan çabalýyorum, neyse ki Neriman anlayýþlý kýz, gel diyor harap sesime bakýp.

‘Korkma, alköllüyüm ama kendime sahip olabilirim.’ diye lafý uzattýkça uzatýyorum. Gülüyor telefonun diðer ucunda.

‘Seviþmek istesen de seviþmem seninle, prensiplerim var’ diyorum, konuþma da gel, diyor, köpek diye de ekliyor. Uysal olduðumu unutmamýþ diye seviniyorum. Sevinirken bu kez kendi ayaðýma basýp düþüyorum. Yanýmdan geçen baþka bir sarhoþ gülüyor bana. ‘Siktir git ulan!’ diyorum ayaða kalkarken, üstüme yürüyor o an. Siktir olup gidiyorum derhal.

Metrobüs bekliyorum. Gecenin bir saatinden sonra metrobüs de belirli aralýkla çalýþýyor. Benim gibi sarhoþuydu, gece gezmesinden döneniydi biniyor uykusundan yeni uyanmýþ gibi ilerleyen motrobüse. Þoföre ‘öndeki aracý takip et çabuk’ diyorum, fesüphannallah çekiyor þoför, itiyor eliyle beni. Yandaki boþ koltuða yýðýldýðýmla midemin ayaklanmasý bir oluyor. Kusmakla tehdit ediyorum þoförü, neyse ki anlayýþlý adam çýkýyor, oturtuyor beni yerime güzelce. Anlayýþlý adamlar olmasa, toplumda ayaklanma çýkar zaten diyorum. Benim gibi it kopukla uðraþmak zor tabii diye düþünüyorum.

Gidiyoruz, giderken elektrik direklerini saymaya çalýþýyorum, saydýkça karýþtýrýyorum, karýþtýrdýkça hýrslanýyorum. En sonunda pes edip, cep telefonunu elime alýyorum, mesaj kýsmýna girip ‘kusura bakma hayatým, çok sarhoþtum ne dediðimi bilmiyorum, özür dilerim’ yazýp ezberindeki tek numaraya yolluyorum. Ulan diyorum kendime, baþka numara da vardý numaralarý karýþtýrmadým umarým diyorum. Hafýza hacý, önemli olay. Ertesi gün kendime bi hafýza geliþtirme seti almaya karar veriyorum. Beyin jimnastiði yapmaya karar veriyorum, beynim numaralarý ezberleyebileyim diye mekik çektireceðim artýk.

Zili bulacaðým diye yaklaþýk olarak 6 zile düzenli aralýklarla 27 kez basýyorum. Yediðim küfürün haddi hesabý olmuyor tabii. Neyse ki anlayýþlý adamlar ben küfür edince içeri giriyorlar. Neriman koþarak alýyor beni kapýdan. Meðersem herifler beni dövmek için inmeye baþlamýþlar merdivenden, sonra açýklýyor olaylarý bana.

‘Salak gece gece bi ton dayak yiyecektin’ diyor bana gülerek.

‘Sen benim lakabýmý ne çabuk unutursun kadýn, 7 Bela Berk derler bana, neyden bahsediyorsun bana’.

Gülüyor. Ne içtiðimi, neler olduðunu soruyor, anlatýyorum kendi bakýþ aþýmdan, bakýþ penceremden. ‘Benim bakýþ aþým bu, bu yaþtan sonra aþýmý deðiþtiremem ya, vücudum kabul etmez bi kere’ diyorum aðzým yüzüm yamularak. Uykulu gözlerini gülümseterek ‘tabii tabii deðiþtirmemek lazým’ diyor, gülüyoruz beraber.

Sabah da iþe gideceðim diyorum lafýn arasýnda. Kaldýrýyor beni koltuða oturtuyor, ayakta duramýyorum hala. Yatak hazýrlýyor, bir bardak su getiriyor.

‘Yatýyorum ben, bir þey diyecek misin?’ diye soruyor bana uykulu ama keyifli.

‘Ýyi ki varsýn kýz, yoksa kimse alamazdý o herifleri elimden’ diyorum seri halde sýralanmýþ kelimelerle. Gülüyor, ‘Ýyi geceler 7 Bela Berk’.

Gidiyor odasýna.

Bir yudum alýyorum sudan. Uzanýyorum yataða. Gözlerimi kapatýyorum. Ha siktir. Tuvalete gitmedik, neyse sabaha bir þey kalmadý zaten kalkýnca giderim deyip yatýyorum. Oha. Hemen de uyudum. Gözlerim kapalý ama hala konuþuyorum. Ne ayaðým lan, þuurum mu kayboldu, nevrim mi döndü. Suya uzanayým diyorum, kolumu kaldýramýyorum. Lan. Doðrulamýyorum da. Ananý avradýný. Üzerimde bir þey oturuyor.

‘Fak’ diyorum a’sý çok uzun bir þekilde sesli sesli. ‘Efendim?’ diyor soru haliyle, ‘fak ne demek’ diye soruyor üzerimde oturan. Ýngilizce de kahretsin demek diye açýklama yapýyorum. Ýyice çöreklenmiþ üstüme, tüm aðýrlýðýný de vermiþ.

‘Birader ayýp olmuyor mu öyle dayamýþýn her þeyi’ diyorum hareket etmeye çalýþarak.

‘Sen ne cins bi herifsin la, hem insanlarýn dünyalarýný sikert sonra gel burada bana tafra koy, azcýk arlanma olur insanda’ diyor bana.

‘Sen kimsin’ diyorum telaþla, nerden biliyor ki bunlarý?

‘Ben bilirim ben senin þuur altýným, ben senin ikinci kiþiliðinim, ben senin suflörünüm, en iyi ben bilirim seni, pis herif, þu kýzý da düþünmüyorsun gecenin bir vakti baþýný belaya sokacaktýn, hiç mi düþünce olmaz insanda, aðzýnla içmeyi bilmiyorsan içme, göt, ya kýza yarýn laf gelirse, hiç düþünmüyor musun koca adamsýn?’.

Haklý.

Düþünceler dönüyor aklýmda, ulan, yoksa, karabasan lan bu,

‘Evet karabasaným, yüzüme konuþ piç’ diyor bana.

‘Kusura bakma abi, bu kadar yetenekli ve öngörülü olduðunu bilmiyordum’ diyorum. Yaðlama, yýkama yapýyorum o esnada ki uzun sürmesin diye, anlatýlanlara göre uzun sürüyormuþ bu olay, sesin sedan çýkmýyormuþ, panik telaþ korku, aksiyon filmi gibi, gerilim müziði de olsa tadýndan yenmez.

‘Bak hala!’ diyor.

‘Lan senden adam olmaz, ben de gelmiþ kime ne anlatýyorum, þuna bak leþ gibi de sigara kokuyor, ne lan bunun markasý, vallahi ciðerlerim iflas etti’,

‘Abi sen ne biçim karabasansýn, çok mu canýn sýkýldý hiç anlatýldýðý gibi deðilsin’ diyorum.

‘Sorma bu aralar sýkýlýyorum, gele gele de sana geldik iyi mi?’,

‘Abi istemiyorsan git tutmayayým ben seni’

‘Ýyice fýrsatçý çýktýn sen ha, hiç fýrsatý da kaçýrma, pis herif. Ýnsan bi sorar, hayýrdýr abi der, ne sýkýntýn var, gel otur konuþalým, dertleþelim, anlat dinleyeyim der. Hiç!’

‘Kusura bakma abi bu aralar çok duygusalým, olaylarý biliyorsun malum’

‘Biliyorum, gelirke baktým bilinçaltýna, adam ol lan, üzme kýzý, sikerim belaný, doðrulamazsýn 1 hafta kendine gelemezsin’

‘Hangisini üzmeyeyim abi’

‘Bak hala! Çiðdem’i lan, üzme kýzý, mis gibi kýz, seviyor seni aðzýna sýçtýn akþam, yok neymiþ çok karýþýyormuþ sana, ilgi bekliyor diye bu kadar gidilir mi kýzýn üstüne?’

Haklý.

Çalan telefonla uyanýyorum. Patron. Açmýyorum. O an telefona gelen mesajý görüyorum. Okuyorum mesajý, ‘kusura bakma hayatým, çok sarhoþtum ne dediðimi bilmiyorum, özür dilerim’ diyor mesajda. Ulan diyorum, metin tanýdýk. Numaraya bakýyorum o da tanýdýk. Hassiktir, kýza atacaðým diye kendime atmýþým gece ki mesajý, böyle de öküzüm, böyle de aymaz. Patronu arýyorum, yalanýn bini bin para, baþým nasýl aðrýyor. Neriman gözüküyor odanýn kapýsýnda, günaydýn diye cývýldýyor. Günaydýn diye böðürüyorum. Deðiþmemiþsin diyor, hangimiz deðiþiyoruz ki diyorum.

Bir yudum su içiyorum. Giyinip çýkýyorum.