İnsan
önce tespit etmeli
Teşhisi ziyadesiyle
kararında eminlik vermeli


Gereği için
guygular her vakit hassasiyetle
kontrol edilmeli,ah hissedilmeli


Figanın
nerden nüksettiği
kalpten okunmalı, ruhunun
bizarlığı sürurla kuşanması için aranmalı


Hehim
ne kadar hal ehliyse
Deva için vaktini bekleyen
nasib-i taktiri hissederse


Muhtaç
ve mağdurun gönlüne hitap
etmeyi gaye edinip, şevk verirse


Yürekler
durulur, sancılar azalır
ve yakarışlar nisyandan
çok niyaza gözyaşlarıyla dönüşür


Bir
hekimde asabiyet olursa
Makamını ve sıfatını nefsi
için bir kuvvet kaynağı sanırsa


Çaresiz hasta
bu hakikati onun gözlerinden
okursa, gam ve keder konuşlanır


Halinden
geçmiş nazar, kalbinden
konuşmaya şartlanır, ah
etmesi en yakınınca dikkate alınır


Ne hikmetse
çok okuyan
Adeta çalım satmak için
bahane arayan, halinden uzaklaşan


Sükse
yapmak için şartları zorlayan, emri
vaki yapmaktan sıkılmayan nasıl anlaşılır


Muhatabını
her vakir öğrenci
ve cemaat gören her kimse,
kalbinden söz etmeyen hezayandır


Ey nefsim
sana ne söylesem
Sefil ve rezil etmek için
kimin emrine girdiğini bilmesem


Ruhumu
ve kalbimi yaratan,
irade gibi bir hakkı vermekten
kaçınmayan sahibi hamdetsem


Utanmaya
hasret yüzüm, firkate
ducar olmak için azmeden
kalbim neden kederli, ah bir bilsem


Daha gün
görmeyen kimler var
Saklı umutlar sabrın ve
kanaatin içinde derlenen edeb-i har


Ukte
kim için hazan,
kırılan ümitler sinemi niye yoklar,
ibret artık hakkıyla kar etmiyor yar


Bahar
içimde açsın,
zemheri ufkumdan uzaklaşsın, sürur
bahşeden nidalar ülkesi kalbimden çıkmasın


Sanki yollarına
kar yağdı, kapandı
Kuşlar dahi mahzunluk
edasını takındı, çare nerde kaldı


Gözler
acziyet elinde,
dil lal vaktinde, izan ne kadar
beklesede,uzlet niye hala içimde


Artık
kalbime başını koy,
gözlerim sessizce boşalıyor,
napzıma bir hal oluyor, içim daralıyor




Mustafa CİLASUN