Mesela diyorum,
bir kerede farklı bişey yapıp
bugün uyanmasaydım.

Bir ağlayabilsem geçicek biliyorum,
bir görsem geçicek.

Yanımda uyusa,
mutluluğun resmini yapablirdim.

Gökyüzünü onunla birlikte seyretsem,
nefret ettiğim gecelere bile aşık olurdum.

Neyin acısını çekiyorum ben böyle bilmiyorum,
sanki onun elinde göremediğim bir bıçak var ve
istediği zaman en derinlerime batırıp çıkarıyor.
Böyle kanıyor, tam aşk kaybından ölecek duruma geliyorum,
sonra gelip yine sarıyor yaralarımı.
Bakmayın bana öyle.
aşk'ın rengide kırmızı değil mi?
peki ya bu gözlerimde ki ne?
gözlerim rengini kalbimden mi aldı,
neden ikisi de kan kırmızı her gece?

Acımı anlatacak bir ezgi bulamıyorum sevgili,
buralardaki şarkıcılar çok mutlu,
ama sizinkiler canımı yakıyor biraz.

Şimdi ben idam masasına kendi isteğiyle oturup,
ölümünü bekleyen bir aptalım.
Ne zaman gider bilmiyorum,
ama o gidecek.
Çok fazla zamanım da yok,
en fazla bir hayal kırıklığında daha o gidecek.

Tutsam yakasından diyorum bazen,
söylesem tüm gerçekleri.
Neye yarayack ki,
yanında olamadan kalbine nasıl sahip çıkıcam,
daha sevgime bile inanmayan adama,
görünmeyen bir aşkla ben nasıl sahip çıkıcam?

Neyse neyse.
bırakın gitsin,
ben daha bugüne kadar giden hiç kimseyi unutamadım çünkü.

BELİNA ÖZBEK