Leyla’nın remzi olur onun siyah kakülü.
Dökülür bin bir nazla demliğin sinesinden.
Mecnun’un figanı mı bardaktaki haz gülü?
Naz karışır ıtrına leyla’nın nefesinden.


Bir çöl gecesi gibi yıldızlar göz kırpar hep.
İçimizden ayazı siler nefesi dem dem.
Dudağın özlemine katresi olur sebep.
Naçar kalan dudağa haz gülü her dem merhem.


Semaver ile demlik ömrünü ona adar.
Bir beste yudum yudum camın sunduğu nazla.
Çaydanlık telaş eder biliriz ki zaman dar.
Ateşin isindeki gizem dolu niyazla.


Bir efsane çağının yakut tenli perisi.
Cam içinde tebessüm dudakta ab-ı hayat.
Göze Leyla görünür çaydanlığın saf isi.
Haz gülü gülmez ise olur anımız bayat.


Buselik bir şarkının ipekten has güftesi.
Dinleyene ödüldür huzur sükun bağışlar.
Semaverle demliğin gönül çelen bestesi.
Çöl sıcağında ince zarif billur yağışlar…
Ankara, 24.06.2012 İ.K