Yerine konmayan bir hayat gibi çoğaldı zamanım,
Çatlayan pencerelere vurdu başıboş yalnızlık,
Yağmurlar yağdı sonra mektuplarıma,
Kendi sesimle yargılandı dört duvara sancılarım,
Birbirini tanımayan insanlar çoğaldı ansızın,
Şehre küskün kaldı ayrılıkları,
Baktıkça denize,ben hep bulutları kıskanırım,
Yitip giderken ararım yüreğime saplanan acıları,
Mahallenin çocuklarına imrenerek gülebilirim belki yeniden,
Ve öpebilirim sessizce,
Karşı kıyıda ışıkları söndüren dalgaları,
Oysa ağaçlar hep aynı yerde durur sevdiğim,
Yapraklarını tüketir şu Sonbahar yüreğimden,
Sen diye sarabilmek göğsüme hatıraları sımsıkı,
Kentlere,sokaklara bölebilmek geçiyor içimden,
Görüntüsü değişen her umutsuz aşk'ı,
Öğretebilmek telefonlardaki suskunluğa,
Dili olmayan bir ülkede hiçbir hüzne gömülmeden,
Yakıp kül edebilmek,şiirsiz bütün kitapları,
Oysa sevdiğim,
Böyle geçti işte içimden mevsimlerim,
Hafif bir yankı gibi ağıtlandı rüzgarlar,
Perdeler geceye savruldu,
Yanımda taşıdığım binlerce yürekti sevdalarım,
Böyle düştü ellerimden,böyle çekip gitti tenimden,
Seni yere göğe sığdıramayan akşamlarım,
Ölümcül bir hastalıktı içimde debelenen sonrasında,
Sensiz geçen zamanlarıma hançer yarası sabahlarım,
Bu yüzden sen bilme sevdiğim,sen duyma,
Ağlama,
Ben ölürsem aşk'a,ancak ben ağlarım.....