saça düşen ilk beyaz gibiydi gidişin
kaç gün geçti bilmiyorum gece ayrılmadı yanımdan
aklımdaki masalları yüreğime taşıdım bir süre
uykularımı çok sevdim senden sonra ilk defa
belki de unutmak için
gözaltımdaki torbalarla tombala oynadım
en son otuzbeşimi atmışım onu çektim usulca
bir de gülsem deli derler artık

en yakın şey uzaklığın galiba şu sıralar
öğrenmenin yaşı yok
ama bisiklete binmeye benziyor ayrılık
yıllarda geçse dün gibi

bazen meyhanede alıyoruz soluğu
murat kemal ve hasan
o üç sevmediğin adam
yuvarlıyoruz durmadan
onlarda yalnız ama
kadın deyince
aklına dünya isim geliyor hepsinin
hatırlaması zor
benim aklımda bir tane unutması zor