Ey sevgili, ayrılık benim talihime düştü düşeli ruhum kış acılarının bıçak soğuklarıyla doğrandı her gece. Çatallanmış sesim Roma’dan Moskova’ya, Çin Seddi’nden İstanbul’da kadar rüzgar sesleriyle seni aradı. Seni sordu coğrafyalarda çiçek açan lale bakışların mor renklerine. Şehla bakışların iç çekişlerinde irkildi pastel düşlerimin gaspa uğramış nihavent şarkıları. Şartlı isyanlarımın tuna boylarında büyüttüm zehir sözlerinin gerilla duruşlarını. Körpe ceylanların korkulu rüyalarına sürdüm gülistan yüzünün emniyet aşılayan gülüşlerinide öyle sevdim seni ben. Seni uykusuz gecelerimin sessiz çığlıklarıyla ninileyip uyuttum. Zehir gözlerinin uçurumlarında bekledim. Dipsiz kuyularının kör noktalarında Yusuf oldum, kayboldum, bul beni.

Ah karanlık kuyum kayıp kentim, büyüyen sevdam, yeşeren düşüm, ebruli gülüşüm benim!

Biz; son sözü söyleyen savaşçının mızrağını yere saplayıp soluklanması gibi, ayetlerin bağrına saplayıp yeminlerimizi, hicazkâr türkülerde ölümsüzleşen iki deli âşık olduk seninle. Kutsal kitapların okunmamış sayfalarına döktük sevgimizin yitik alfabelerini de, öyle okuduk aşkın yazılmamış kitabını. Yağmur ormanlarında sarılıp birbirimize kor ateşler gibi yanarak tutuşturduk tüm katran karası ölümlüleri. Sancılı doğuşlar yaşadık seninle, milenyumdan kaçırıp kuşların masum bakışlarına gizledik cüzamlı iniltilerimizi. Etlerimizi kesip kanayan yaralarımıza bağladık. Bin defa astık kendimizi bakışlarımızın urganlarında. Bin defa kör kuyulara atıldık ta aşk elinden, yine ölmedik.

Bize ölüm yok sevgilim!

Ölümsüzlüğün şifresini laboratuarlar da değil gözyaşlarımızla yıkadığımız secdelerde kırdık biz. Sonsuzluğu sonsuzlukla çarpıp ab-ı hayatıyla dirilttik meyhanelerde çürüyen bedenlerimizin hücrelerini. Her gün ruhumuzun kaldırımlarında gölgelerimizi seviştirip, aynaların yansımalarında doğurduk aşkın çocuklarını. Göğü toprak, yeri mavi bir bulut yaptık bir kere. Şimdi kim öldürebilir bizi söyle? Ya kim sevdasını milyonla çarparsa sevgimizin zekâtını elde edebilir sevgili?

Ferhat bileydi ah sana taşıdığım aşkımın büyüklüğünü kazmayı dağlara değil kalbine vururdu her sabah. İnan ki bu deliliğimin uslanmaz yanlarını görseydi mecnun kum yığınlarının altında yiter giderdi. Ruhsat’i ağlamayı unutur, Kerem kendisini bin parçaya bölerek yollarıma dökerdi.

Giryanım ey yar ateş-i aşkından.

Cinayete kurban giden kalbimin yaraları güz sancılarıyla kanamaya başlayalı kaç gün oldu unuttum, yâda kaç yıl, sahi kaç asır oldu bu cehennemde yanalı? Toprak gibi yarılan bağrımdan volkanik kraterler fışkırıyor durmadan. Harabeye dönmüş bir kentin yıkıntıları arasında seni arıyorum âmâ gözlerimin nuruyla. Devrilmiş cümleleri kaldırıp otoban kenarlarından bu aşkın ölümsüz hikâyesini yazıyorum ben sana. İçimin kalıntıları arasında iki büklüm kıvranan acılarıma merhemler çalmıyor kendi haline bırakıyorum. Nil’den Fırat’a uzanan bir istila bakışın görgü tanıklarını biriktiriyorum yamalı cübbelerimin ârâm diplerinde ben sana.

Vallahi yalan değil gözlerin!

Bir masal değil, hikâye değil, efsane değil gördüğüm. Allah’ın varlığı kadar gerçek yine onsuzluk kadar bir azap, yaşamak kadar ağır ölmek kadar hafif bir hiç, bir linçtir gözlerin. Ben şahadet ediyorum ki sen bakarak ta öldürürsün insanı. Senin dalgalı saçların da yağlı bir urgan gibi darağaçlarına bağlayıp sallandırır insanı. Senin sözlerin de bir cellât, senin sözlerin de bir inat, senin gözlerinde kıyamet gibi darmadağın eder insanı.

Saatleri geri almaktan yoruldum.

Seninle geçirdiğimiz zamana sarıyorum yılları. Tüm vakti serseri bir mayın gibi gidişinin saatine ayarlıyorum şimdi. Mayıs sancıları sararken kalbimin beşinci mevsimini, ben yaralı bir ceylan gibi içinin ırmaklarına iniyorum doğudan. Maktulü belli olmayan bir cinayetin izlerini taşıyor kalbim bin yıllık yazıtlarda, oku beni.

Ey gözlerimin karasına sakladığım sevdiğim! Ey metropol şehirlerin soğuk taş zeminlerine sancaklarından sıcak bakışlar döken beyaz gülüşlü dağ gülüm!

Sana ulaşmak için kabaran okyanusları geçtim yelkensiz, dağları aştım kolsuz kanatsız, elsiz, ayaksız. Kutuplarda karlar altında kaldım da bin sene sana öyle geldim hesapsız. Hadi üşüyen bedenimi kıyamet suresiyle ısıt. Hadi İnşirah suresinin serinliğini dök aşkınla harlanan yüreğimin üstüne ki soluklanayım bu gece.

21.Ağustos 2012 – 23:47