Sen adına şiirler yazılandın sevgili,
sen aşkın göbek adıydın.

Ne zaman seni yazmaya çalışsam,
mürekkep kağıda yapıştı,
kağıt mürekkebe.
Çünkü hiçbir dilin alfabesi seni anlatacak kadar kusursuz değildi.
Çünkü sen benim ellerimle yazılmazdın.
Usta eller yaraşırdı gözlerinin mavisine...

Ellerimi bıraktığın günden beri, unuttum yazmayı.
Dilim dönmüyor ama, ne olur Allah'ım bileğime kuvvet!
Öyle yazayım ki seni, benden uzağa giden ayaklarından utan.

Ben seni unutmam sevgili.
Çünkü bakışların ilk göz ağrımdı.
Mideme giren ilk sancımdın.
Sen titremesiydin ellerimin,
sen avuçlarımın terleme sebebiydin.

Seni seviyorum fısıltıların kulağıma dalga hala.
Sende beni unutma sevgilim,
beni unutmak, yakışmaz sana..

İğreti durur yüzüne gülümsemelerin.
Bilirim ben;
başka eller üşütür ellerini.

Ellerin ilacım, ellerin yaralarıma merhem.
Gitme.

Bak ben yine şiirler yazdım sana,
senin hiç okumayacağın..
Hiç geçmeyeceğin sokaklardan geçtim yine.
Babam ağladı sevgili,
benim bu çaresizliğime babam ağladı.

Tüm canlılığıma rağmen her gece ölmekti benimkisi.
Şimdi sakın bana gelip yapma deme.
Çünkü intihar etmek değil amacım.
Sadece Allah'a borcum olmasın diye;
nefes verip geri almayacağım.

Belina ÖZBEK