Gönül dağı boran oldu oy aman!
Can evine ateş düştü ansızın.
Şimdi türkülerle hüzünlü zaman.
Kırıldı telleri efsane sazın.

Ölüm mü zor ayrılık mı bilinmez.
İkisi uç verir zorlu ağrıda.
“Neşet” bir ekoldür gayrı silinmez.
Sözü gönüldendir yâre çağrıda.

Eceldir kapıyı çalan bu eylül.
Türkülerde gayda hüzün tınılı.
Nağmeler tükendi soldu artık gül.
Öksüz kalan saz da söz de kaygılı.

Türkülerdir Türk’ün özü nefesi.
Ömürler tükenir türküler solmaz.
Yürekler titretir türkünün sesi.
Türk atsız pusatsız türküsüz olmaz.

Usta mezarında sen rahat uyu.
Karacoğlan komşun Emrah yaranın.
Türkü uykusuz kor gözde uykuyu.
Sırrını o saklar gönül yaranın…
Ankara, 26.09.2012 İ.K