Yine içimi bir hüzün kaplýyor... Pencereler kapanýyor... Ardý ardýna baþlýyor sessizlik... Kimse olmadan yaþýyorum hayatýma... ne soran nede bilen var yerimi... Bir yoksul ailenin çocuðuyum ben... Ne üstümde giyilecek elbise... Nede gönlümde bir sevinç... Ama korkular ardý ardýna geliyor... Bakmadan yaþýyorum hayatýma... Kendimi düþünecek halde deðilim artýk... Yoksul ailenin yoksul çocuðundan bir umutla yaþýyorum... biri çýkarda o kapalý sisli yaðmurda pencereme vururda iþte bayram... Bayramýn kutlu olsun der... Ýþte o an doðarým yeniden hayata belki umutsuz bir vakayým ama o vakada yaþayan bir yoksulum... Yoksulluðumdan utanmadým ama beni ben etmeyen fikrim utandýrýyor beni... Ayaðýmda giyilecek bir ayakkabým yok. Olmasýný da istemem. Ne zaman o yoksul ve benden daha kötü olan ailelerin gözlerinde zifiri bir umut doðarsa ben o zaman naylondan yapýlmýþ ayakkabýyla umutlu olurum... Derin soluklar alýyor yine içimi... Yok, olan memleketimin ardýndan doyuruyorum kendimi bir lokma ekmeðe... Yine de þükür... Umutlarýn umutsuz kaldýðý gecelere... Beni ben eden içsiz bir aþk þarabýna yinede þükür... O mahsul bakan hüzünlü portrelere þükür... Aslýnda ben yoksulun hizmetkârýyým. Çünkü onlar beni tutuyor ayakta... (Ne olur kardeþlerim yoksulun evine gidip bayramlarýný kutlayalým. Onlarýn gönüllerini alalým. Bir yaþlýnýn duasýný almak bin sevabýn yerini tutabilir.) umutsuz pencerelerde eller pencerede olsa bile, sisli bir havada yokuþun umudunu beklerim yeniden... Derin bir nefes her þeyin çözümü olsa gerek... Sabýr taþýnda mý doðar her zaman insan… Yoksa kaybolan ömrün dehþeti sýkýntýsýnda mý? Yine bayram ve yine bir parça þeker… Hep çocuk olmak var ya bu hayattan ya da deli olmak… Gülüp eðlenmek, sabýrsýzca bayramýn yolunu gözlemek… Nerden geldiðimi bilmezsem nereye gideceðimde bilmem bence… Yine dört duvar ve yine çalýnmayan kapý… Beklide sönmeye millenmiþ sigaram. Bak oda bitmek üzere yine tek kalýyorum yýðýnlar arasýnda ve umutsuzca… Bir merhem yok mu karþýmda sisli bir yaðmurda buharlaþmýþ cama elini vuran yok mu? Ya da biri yok mu bayramýmý kutlayarak o nefes alamadýðým odadan dýþarý çýkaracak… Yoðrulmadan yoksulluk acýsýyla kavuran bu insaný güldürecek kimse yok mu?


hikmetullah yetkin