ey sevgili seni kalbimden söküp atmak
kaldırım taşlarını koparmaktan daha zor
hem senin gidişini hatırlatır bana yollar
hem de bütün şehri içimden atamam ki

yaşamak çok zor aşsız susuz ve sensiz
gittiğinden beri önümden alınır tabaklar
ruhum acının sofrasında hayalinle doyar
ecelim ol gel ölüm orucundayım sensiz

ben klopatra'ya sevdalıyım o ise mısır'a
sonsuz ölümsüz bir sevda olması adına
ben çöllerden hurmalar toplarken ona
o elindeki yılan zehriyle doyurur açlığını

ah sevgili kalıntıların içimde var oldukça
dert bir kum tepesi gibi üzerime yığılsa
söküp atamam seni öyle çakılısın bende
bir sütun başı gibi yükselirsin kalbimde