Aşk.
Annemim ellerine doğup senin ellerinde ölmekti.
Ölümdü aşk.
Elveda derken dilimden kağıda kanlar akar şimdi.
Elim ayrılık yazmak istemez,
ama her hece kendini bir sona bağlar.
Aşk alçaktır,
acıtır insanı...

Şimdi bana gelmiş senden öncesinden bahsediyorlar.
Yok ki öyle bir tarih.
Seninle doğmadım tamam ama seninle yaşadım.
Ve seninle ölmeliyim.

Aslında yokluğuna rağmen o kadar fazlaydın ki sen,
adını hayal koymuştum senin.
Evet, hayalindi en yakın arkadaşım.
Birlikte gülüp birlikte ağladığım.
Senin hiç yaşamadığın.

Peki sen?..
Sen hayal kurdun mu hiç?
Ya da hiç kurulan bir hayalini yıkmadılar mı senin.
Biliyor musun benim hayatımla birlikte yıktılar,
gözlerimin önünde hiç kıymadan, acımadan paramparça ettiler her şeyi.

Hayal artık ellerimden tutmuyor,
benimle birlikte ağlamıyor.
Hayal bana küstü, artık benle oynamıyor.

&

Çok sevdam oldu benim, geldi ve geçti hepsi.
Geldin, geçmiyorsun..

Sen..
Tozlanmış şiirlerimin en güzel mısrası.
Ellerin dilime kalem, yazdırır da okutmaz artık beni!

Sen..
cümlelerime kelime, kelimelere hece.
Harf harf öldürür de aşkın yaşatmaz artık beni.

Saklasın seni Allah'ım.
Benden başka kimselere yar etmesin.
Sen başkasına yar, bana yara..
Her gün biraz da fazla kanayan,
kabuk bağlasa da en güzel yerimde izi kalacak olan derin bir yara.

Çok değil.
Sadece bir kez görmek isterdim seni.
O muhteşem gururundan öpmek,
bir kez olsun ısıtmak isterdim seni.

Şimdi koskoca bir ağaç görüyorum ufacık tohumda,
akşam sisinde çamlar, yorgun gözlerim layık bile değildi aslında sana.

Her şeye rağmen bana aşkın en güzel tanımı oldun ya,
eyvallah koca adam.
Öptüm bu gece de en güzel resminden.

Belina ÖZBEK