Yalnız olmak diye birşey var bir de.
Aşkını gururla ortaya sermek ve can kırıklarıyla birlikte toplamak var.
Acı var.
Öfke var.

''Umut var? ''

Mutlu olman onun tek lafına bakar.

Yıkılman ise, tek bir cümle haline girmiş bir semt adına.
Defalarca duyar, defalarca yıkılırsın.
Yıkılanı onarmak için çaba sarf etmen ise aşktır işte.

Ama yıkanlar şunu unutur,
'' yıkılanlar her defasında daha az bir yarayla kalkar. ''

Aşık olduğun süre zarfı içinde dost kazağı yersin, sonra bir daha.
Tadı çok hoşuna gider; bir defa daha yersin.

Terk etmek istersin.
Hem onu, hem kendini.
Bir daha hiç bulamamak için.
ve bir daha hiç aramamak için terk etmek istersin.

Eğer güveniyorsan biraz kendine
ve eğer, dikse biraz başın bir daha arkana bile bakmazsın artık.
Zor olur elbet, aşk acıtır çünkü insanı.
Her gün yüzünü görmek, aslında ona bakamadığın için görememek yaşartır gözlerini.
Kalp atışların hızlanır, sesin titrer.
Bütün bu zaaflarının farkındadır o,
ama bilmez senin her düştüğünde daha çok hırsla kalktığını.

Yoruldum.
Çok yoruldum.
Bir defa daha yenilmemek için,
bir defa daha kanmamak için ben gidiyorum senden.

Bu sana ilk ve son şiir.
Çünkü benim kalemimi oynatmam için, ellerime aşk lazım.
Çünkü benim seni sevmem için, önce senin beni sevmen lazım !

Teşekkür ederim hayatım, beni sevmemekle borcunu fazlasıyla ödedin.
Ama daha ödeşmedik.

Ben seni kaybetmedim, seni kendi ellerimle verdim.
Ben bir sen daha değil, bir dost daha kaybettim.
Ben gururumu kaybettim.
Ben yenildim..

Ama sende kazanmadın.

Korkma.
Bu sefer gerçekten tükürdüm artık seni, artık kim yalarsa..

Belina ÖZBEK