Çay ve aşk sözcüklerine takıldı aklım nicedir. Her iki sözcükteki harfleri kıskanmadım ; ama imrendim. İki sözcük de tek heceli, iki sözcük de gizemli. Aşk, içinde ateşi barındırır. Çay ateşle suyun ünsiyetinden doğar. Hasılı aralarında bir bağ kurmam sadece tek hece üç harf olmaları ile alakalı değildir. Bence bu iki sözcük arasında akrabalık vardır özellikleri cihetiyle.

Aşk, kendine kurban arar; çaysa berrak tebessümüyle gözleri ışıtır, görenleri cezp eder. Aşkın sureti gönle vurur, çayın sureti göze çavar. Aşkın meskeni gönül de kırılır çayın tenini saran bardak da.
Aşk gönülde burukluk bırakır, çay damağı burar. Çay da aşk gibi gönülde demlenirse rengi daha berrak buğusu daha yoğun olur. Buğu bardağın üzerinde âşığın ahı misali yükselir. Zaman aşka dudak çaya teşnedir.

Âşığın sinesi aşka yuva, demliğin derunu çaya meskendir. Çayın ıtırında aşkın rayihası gizlidir. Çayın buğusu aşkı anlatır görebilen gözlere. Bir fark vardır aşk ile çay arasında. Çay Huzur ve sükun kaynağı, aşk acı ve ıstırabın kapı komşusudur. Buna rağmen çayla aşkı ayırmak mümkün değildir. İkisi de tek hecedir, tek sözcüktür. İkisinin de yeri vardır dünyamızda…

Aşk Yunusları, Mevlanaları, Evliyaları, Enbiyaları kuşatmıştır, padişahları dize getirmiştir. Çay, demliğe baş eğdirmiş; rengine, sınıfına , rütbesine bakmadan cümle insanı bağlayabilmiştir berraklığına ve buğusuna.
Şimdi siz karar verin çayla aşk akraba sayılır mı sayılmaz mı?
Ankara, 07.12,2012 İ.K