Elimde daha þimdi dolabýmdan deþercesine arayýp,bir çok anýlarý sakladýðým çantanýn içinden çýkardýðým defterim..

Bu defteri karýþtýrmayalý uzun yýllar oldu..Özlemek lazým ve birazda tozlanmasý lazým rafta ki deðer kazansýn..

Sayfalarý çevirirken o kokuyu duydum ..Antik bir koku ,yada ne bileyim geçmiþe götüren þeritler ile þu andaki zamanýn sentezinden oluþan yýllanmýþlýk…
Yazýlarýmýn rengi bile solmuþ …zaten müsvette kimi karalý kimi saðdan, kimi soldan ..
Yarým kalmýþ çalýþmalar ile dolu..

Çocuklukla birlikte parlayan o yazarlýk arzusu nasýlda belli oluyor yazýlarýmýn diziliþinde..

Bakýyorum da…
Ýki yüz küsur sayfada yarým kalmýþ bir roman karþýladý beni..Bitirirmiyim bu romaný bir gün, yada kaderine mi terk ederim zaman gösterecek…

Hayat..
Ýdeallerimi sýðdýramayacak kadar kýsasýn ..
Bir yüz sene yaþasak yeniden doðar idealler ..Bitmez..

Yer yer denenmiþ ama görülen o ki beðenilmemiþ ve çiziklerle dolu ..Halbuki þimdi bana o çizilenlerin altýndakiler bile okadar anlamlý bir o kadarda etkileyici..

Söz konusu bu defter olunca sadete gelemedik..Ýçindekiler ayrý kategoride içten samimi ve geçmiþin izini taþýyan koku ise ortak özelliði..

Yarým kalmýþ romanýmý anlatayým…
Çiziklerin altýndaki saklanmýþ mevzuyumu..Derinlik var her sayfada ..O yüzden gelemiyorum asýl konuma..

Anneanemi anmak istedim..
Nasýlda içimde buruk bir sýzý beni titretti..

Birgün muzipçe anneanemin dizine oturdum..
Ama sözüm geliþi deðil ..Ben anneanneme dizinde oturmak için giderdim zaten…
Çünkü huzur bulurdum ..

Onunla konuþmak tarihle konuþmak ..

Onunla konuþmak,doðruyu bulmak ..

Onunla konuþmak,yanlýþtan kaçmak ..Yok hayýr,kaçmak deðil yanlýþý kovalamak…

Birgün senin anlattýðýn hayatýnýn kesintilerini bu sayfada anlatacaðýmý bilsen yine o pamuk ellerini aðzýna götürüp

–buww ayýp derdin..
Anneanem,sen ayýbýn en abartýsýný kurgulayýp kaçýnýrdýn ..Hayalý bedenin ve ruhun, öylesine dejenere edilmeden seninle gömüldü..
Koca bir ömür ,nasýlda o eski geleneklerini deðerlerini yitirmeden teslim oldu alemi bekaya…

Anneanem 73 sene öceki hikayelerini ve 94 yýllýk bir ömrünü sýðdýrdý .Herzamanki gibi az ve öz cümleler ile bu beþ sayfaya…

Ýþte bu defterin deðeri bu yüzden..
Anneanemin aðzýndan her kelimesini yazdýðým o hikayesi..

Ýnanýlmaz …
Okudumda bir iki satýr.. Bu sözlerin vefatýndan geriye kalan büyük mirasý olduðunu idrak ettim..
Yine bana hikayesini anlatýrken, o kýymetli sözüyle baþladý..

Hani ev halidir ,ben anneme kazaðýmý yýkarken geniþlettiði için söylenirken ,elleri arkada gelip o hazýrola durun tonlamasýyla ,görüyorum ki çok kýzýyorsun herkese..
Haklýsýn çok konuda belki ..
Amma laf yemem kurþun yerim demeyi býrak.. Sukut et … Kulaðýný saðýr et; karnýna ambar et …

Doðruda olsa eðer inciteceksen insaný,susmasýný bil.

Kulaðýna küpe et,evlat.. dediði cümlesi…

Kýymetlim ,yýllanmýþ deðerlim ..Ne anlamlý idi hayata bakýþý…

Yazdýðým o hikayesi onun aðzýndan döküldü sayfalarýma ..

Dediki;

-Herþeyin zamaný var ..Gençliðinde yaþlýlýðýnda..
Sukut idim.Ne çekiþirdim ne kavga..Evimdede öyleydi..Benim sözüm olmasýn önemli deðil onun sözü olsun ...Yeterki kötülük olmasýn ..Kaç torun kaç gelin geçti elimden kimseyi incittiðim yoktur..Bu yüzden ak günümde kara günümde dostum çoktur..
Gördün evlat..Bir hasta oldum tüm Ýstanbul þenliði döküldü.

Ýyilik et..Ýnsanlýk et..Ýyilikte kendine ,kötülükte…Ýyi insaný herkes sever..Kötüye kimse bakmaz..

Dedim ki her torun gibi bende ;

Anneane dedemle nasýl evlendin anlatsana?

-Zamaným geldi istediler evlat..Ne deden beni ,ne ben dedeni gördüm..Büyüklerimiz gördüler..Ýyi delikanlý, verelim dediler ..Þimdiki nesil ne mutlu canlarýna..

Nerde eskiden görmek..
Düðün dernek kuruldu..At arabalarýyla geldiler..Çerezi serptiler..Makarna serptiler..
Aðaç bir kaþýk koydular ..
Kýrdým kýracam derken kýrdým kaþýðý ..adet gereði..
Beni damadýn yanýna götürdüler..Baktým delikanlýlar dizilmiþ..
-O mudur benimki,bu mudur benimki..
Yenge gitti ..Damat geldi elimden tuttu ..anladýmki odur..
Beðendinmi anneane?
- beðendim ..öyle güzel delikanlýymýþki ..eyy delikanlýymýþ.
Deden ile sýrt sýrta çalýþtýk..Sýfýrdan baþladýk ..
Rahmetlik çalýþmak benden vermek allahtan derdi..
Evimizi çamur toprakla yaptýk..Çeþmeden su taþýrdým deden de tarardý taþlarý..
Zenginlendik..Varlandýk..En birinci gözde olduk..
Deden evine baðlýydý..ne dese ne yapsa tatlýlýkla yapardý ..
Birgüne gün incitmedi beni..
Evine baðlý olmayan ortada kalýr..Baðlý olaný Allahta sever ve istediklerini verir..
Evladým öyle insana göçün ki –evlenin ki-sukut,huzur veren edepli olsun ki sizde rahat edesiniz..Allah kötülere düþürmesin ..
Evlat edep her þeyin baþý.. Beyaz etim görünmesin kara yamalýðým görünsün..


Evvelden hiç biþey yoktu..Radyo televizyon bilgisayar..
Radyo vardý ama onuda erkekler dinlerdi..

Evvelden kýtlýk oldu bir zaman ..Kuraklýk oldu..Pampara topluyor,tuzluyor yiyor..Kuyu suyu içiyorduk..Kýtlýk mahvetti bizi..Çel çocuk hasta oldu kimi öldü..Hükümette bir þey yok..Harpten çýkmýþ ..Fakirlik..Ne araba nede…

Dünyada biþey yok..

Deden asker..Çavuþ..
Tam kavuþtuk eve geldi dedim ..
Harp olacak dediler ,yine gitti..
Beþ senede beþ mektup ancak..
Ne gelen varr ne giden…
Karga baðýrýrdý …
Mektup mu gelecek, karga müjde ediyor,derdik…

Ve bir fasýl sona erdi hikayesinde…Anlatýlmakla bitmez..

Bir söz vardýr sevdiðim..Gençken öðreniriz,yaþlanýnca anlarýz..
Çevremizde o kadar faydalanacaðýmýz, canlý ansiklopediler var ki..

Yaþlýlarýmýz..

Mevlana ne güzel tasvir etmiþtir yaþlýlarý;

Gençlerin aynada göremediklerini, yaþlýlar bir tuðla parçasýnda okurlar.

Saygýlarýmla