Ne kadar vehmetsem
Her aczimde sığınmak için himmete nazar etsem
Bir şefkat sağanağının hasretiyle sinemde ki ıstırabı sabırla kal etsem
Biliyorum dinmeyecek sızım, içimde çırpınan bu sahrada bilmem ki niye yalnızım


İnsan umut içinde yaşıyor
Her heves sessizlik içinde bir şeyler mırıldanıyor
Gözler neyi arıyor, gariban nefesler niçin biçare halde burukluk yaşıyor
Haykıran, kakkaha atan, kimseyi gale almayan, nefsiyle avunan zabitler hırlaşıyor


Uzak bir yerden ney sesi geliyor
Ne kadar suhuletli bir nefes hicranla hüznünü ayan ediyor
Boynu bükük, gözler sönük, dili lal olmuş, nefes perdeleri aralarken içim gidiyor
O an tuval üzerine bir resim yapmak istiyorum, gönlümde yeşeren sevinci paylaşmayı diliyorum


Yaşlı bir adam oturdu yanıma
Çekingen ve kırılgan bir tavırla, ürkek bakıyordu etrafına
Bana dikkat kesildi, bir müddet sessizce nazar etti ve ey oğul nerelisin dedi, bir anda
Amcanın görünen hali yüreğimi acıttı, çaresizlik içinde aranan nefesleri gözler önüne serdi, dertliydi nasıl inanıp muhabbet edecekti kuşkularıyla


Mustafa CİLASUN