Bu dert gün yüzüne kapalıdır
Neden sızlar yüreğim, elem zerkeden firkatin!
Ne vakit hüzünlensen, kederin kollarında derin bir iz sürsem hicranım dramdır
Hangi kelamı yazsam, cümle içinde imaları sıralasam, bir ömür sırlarımla sırılsıklam olsam evladır


Ben kendiyle davalı olan bir nefesim
Her vakit sessizim, kimseye güç yetiremeyecek kadar acizim
Ümit sinemde çırpınırken, heves kendi haline küsmüşken, ihlas kalbimde fakirken neylerim
Ne teatin feyzindeyim, ne hassasiyetin eşiğindeyim, nefsiyle baş edemeyen densizim, söyle şimdi neyleyim


Nerede bir naiflik fark etsem içim gider
Edepsiz halin mecnunu olmak boynumu büker, gözden yaş iner
Bu benim bahtım desem, mizacımı sahiplensem, tekamülü hor görsem kar etmiyor
Seven gönül munis olmalı, nezaket ruhunda aranmalı, edebin erbabı olduğu anlaşılmalı lakin kim dinliyor


Yüreği sızlatan her ne varsa haktandır
Zira kalbin makamı nazargahtır, Rabbimiz katında ihyadır
Akla ve izana sahip çıkmalı, bilgi ve görgüden uzak kalmamalı, adabımuaşeret nazardır
Ar içinde olgunlaşan bir gönül sevgi ve muhabbete duçardır, yar olmak adına farkındalığı olan bir ihsandır


Mustafa CİLASUN