Ruhumda derin bir hicran var
Ne kadar dilemesem de hüzün sinemde kaim olan bizar
Yar desem, gönül vakfetsem, aklın selimliğinde muradın şevkiyle inlesem
İnsan olmanın feyzine yüz sürsem, hakikat adına bahtıma düşene hamt edip göçsem


Nerede boynu bükük birini görsem
Kırık yürekle sokaklarda dilenen simaları seyretsem
Takati kesilmiş yaşlı nefesin son dem mücadelesine hüzün ile refakat etsem
Ruhumun sahibini düşünsem, sebebi hikmetin inhisarında ümitle beklesem ve üzülmesem


Ölüm içimde ki neşem ve sevincim
Vaktin bahşettiği nispette kahır içinde bulunmaktan çekinirim
Elimde olanla yetinenim, hırsı sevmeyen bir nefesim, azim ve iradeyi hak bilirim
Yazılan kadere boyun büker, bizzat tercih ettiğim amellerin zafiyetlerine neler söylerim


Hüzzam ve hicaz makamını severim
Sazendeyi dinledikçe tefekkürün zindeliğinde sanki arifim
Halimin fakirliğini nefeslenir, kalbimin yıpranan tellerinin kederini dinlerim
Gün yüzüne hasret ne kadar umut kalmışsa bir ömür beklerim, vaktine ram nimet derim


Kitabı Celili tilavet eden aziz nefesin
Teganniye kaçmayanını severim, nefsini öncelemeyene kefilim
Hassaten kıraat ettiği ayetleri şerh eden naif kalpli hatipleri dikkatle dinlerim
Hüsn-ü hatta gönül vermiş zarif hissiyatlı nefesleri seyretmeyi ve de dinlemeyi isterdim


Alaylı bir kimliğin müntesibi olarak
Liyakat ve edebi haslet bakımından sabırla azmetmiş
Asliye tini asimile etmemiş, nefsi için şerre araç olmamış fazilete erişmiş
Ruhu yüce, gönlü umman misali sevdaya timsal nefesler en büyük hayranlığımdır


Mustafa CİLASUN