Tedirginim.
Vuslat.
Hakikat ve özlem.
Sana şiir yazdım, oku.

Teşekkür ederim.
Rica etme.
Kalıplaşmış şeyleri sevmem.

Böyle durduğuma bakma,
kalbim enkaz yeri aslında.
Kalbim savaş alanı.

Sormuyosun kaç zamandır,
içimdeki çocuk kan uykularda.
Oysa ne cevher gizli sen de, ne de hikmet.
Alışkanlık adın.
Nice harikaları itririr elimin tersiyle.

Yani ben.
Ben diyorum.
Kendimi..
Kendimi mahrum bıraktım huzurdan.

Bilmedin,
miraç yolu merdivense sendin basamaklarım.
Sendin yolum, yoldan çıkışım.

Dualarım yalındı benim, anlamadın.
Sormadın, sesim hayrettir benim.
Sesim içten bir çıldırış.
Ulaşır en dipten en yükseğe.
Arşa değer başım,
değdirme.

Nefes alışının kalbimi deldiğini hissediyorum.
acın sandığından daha korkunç.
Orda öylece durma ne olur,bir şeyler yap adam.
Bazı şeyler hiç değişmez.
Seni etkilememe izin ver.

Bana kızma.
Bana sinirlenme.
Senden ayrılmıyorum.
Bu senin, benim ve bizim için..
Çünkü.
Aramızda hiç kimsenin görmediğini bir bağ olduğuna
ve bunun bizi kurtaracağına inanıyorum.

Belina ÖZBEK