Umut adına ağlamalıyım
Sami yetin her veçhesiyle yakarmalıyım, haykırmalıyım
Kefensiz bedenleri, umut için cehdedenleri, davasına güvenen nefesleri anmalıyım
Ne kadar takatim kalmışsa, varlık adına bir kıymet varsa, o şeref sahiplerine adamalıyım


Ne kadar miskinlik içindeyim
Zilletin her perdesi var, sahneleniyor kibar kibar
Tilavet edilen ayetlerin yüzü suyu hürmetine bırakma nefsimle baş başa yar
Ne yapsam, tezkiye adına kararlar alsam, zafiyetlerden arınmak için uğraşsam bırakma beni bana yar


Hangi mezalime şahit olsam
Günlerce meydanlara çıkıp sloganlar atsam
Ve bir müddet sonra normal ve hak zannettiğim yaşantıma başlasam
Fanilik adına hiç durmadan adansam, en çok andığım ve dikkate aldığımla haşr olsam akıbetin ne feci yar


Ne dillenen cenneti ve cehennemi
Ne kabri ve ne de berzah olan, haşyet sunan âlemi
Her gün önümüzden göçen nefisleri, bin hüzün içinde yas tutan nefesleri
Üç gün sonra normal seyrine dönen servet emellerini, keyfiyet zadeliğini, nasıl izah edelim


Yaşayan Kur’an olamayınca
İkinci bir doğum olan, kemali yete ulaşamayınca
Gün kararınca, gece başlayınca, düşler uykuda bırakmayınca, çırpındıkça
Her korku ve ürpertinin ayak izlerini dünyada ders alana kadar yaşa, ibretinden uzaklaşma


Ey Rabbim sen bilirsin sen
Ne kadar zafiyet ve nedametim bulunsa da sahibimdin
Aczi yet benim, miskinlik sefil halimin, taklit üzere ömür tüketen benliğim
Aşikârken, ne söyleyebilirim, hangi yüzle el açıp, secdenle kapına gelebilirim, razı olduğun kulun olabilirim


Mustafa CİLASUN