Barış, sen zincirlendiğin yer, her nerdeyse, kaç kurtul. Biz seni kurtaramıyoruz. Umutları kaybetmemek için elimizden geleni yaptık, ama olmadı. Oyunun senaryosunu değiştirmek için, tüm oyunu tekrar tekrar seyretmek zorunda kalsak bile, en ufak bir kıvılcımı iyiliğe ve güzele dönüştüremedik . Ama onlar çok güçlü, tek gözü olan bir devle mücadele eden, bir sivrisinek misaliyiz. Bizde uyutmuyoruz geceleri, uyutmayacağız. Nasıl her seferinde onlar kazanıyor. Bir terslik , bir dengesizlik olmalı bu işte. Putin misali,
Putin bir okula yaptığı ziyarette tahtaya bir resim çizer, resmi kimse anlamaz. Tam Putin sınıftan çıkmak üzere iken, bir çocuk kalkıp, Putin’e sorar.
-Ne çizdiniz anlamadım diye.
-Kedi, der Putin
Ama sınıfın, resmi, kediye benzetemediğini söylemeleri üzerine, Putin, bu kedinin arkadan görünüşü der.
Acaba, bizim bu olanları anlamamamızın sebebi, sadece algımızdan mı kaynaklanıyor. Herkesin bildiği, ama bazılarının anlamak istemediği şeyleri de, haykırmak ne derece etkili olur, ondan da emin değilim. Zira, onca savaş karşıtı çığırtkanlığına karşın sabah Washington Post gazetesinin tweetlerinin birinde “USA komitesinin Suriye’ye müdaheleyi desteklediğinden bahsederken diğerinde” do you eat chichen or turkey””yani tavuk mu hindi mi yersin” vardı. Öte yanda ölecek o kadar insanın şimdiden hikayeleri hazırdı. Onların resimleri kafalarından çizilebilir miydi? O halde kimse tanır mıydı onları acaba ? Şuna eminim ki, böylelikle , hepsinin, beyaz sayfada kaplayacakları alan daha dar olacaktı.
Barış, sen zincirlendiğin yer, her nerdeyse, kaç kurtul. Biz, seni kurtaramıyoruz. Umutları kaybetmemek için elimizden geleni yaptık, ama olmadı.