Benim çamurlaşmaya yüz tutmuş gözyaşlarım var.
Benim koca bir mutsuzluğum var.
Avuçlarımın içinde, parmaklarımın arasında yalnızlık var.

İçimde kocaman bir adam.
İçimde cinayet suçluluğu..
Kalp çalınan,
Yazın.
Bunun cezası koşulsuz idam.

Ölüm beklediğim.
Her gün sona, sana biraz daha yaklaşmak dilediğim.

Sen demek, son demek.
Umudun bittiği yer gibi tıpkı.
Hayatın anlamının yittiği o ince çizgi,
senin alın yazın.

Alın yazım bu yaşadıklarım.
Olsun, sana Eyvallah.
Olsun.. Elhamdülillah.

Acıyor, acısın.
Can bu acır elbet.

Yanar ciğerlerinin köşesinden bir yer.

Ama can bu, alışır elbet..

Yeni bir şiirin başlangıcı gibidir her aşk.
Hevesle başlarsın, diğer başladıkların gibi tıpkı..
Sonra tek bir kelimeyi uyduramazsın.
Yakıştıramazsın o kadar emeğe.
Heder olur kocaman cümle.

Şiir dediğinin sonu acı biter, aşk da öyle.

Sonum dedim ya sana, sen de acısın.
Her şeyin, her yanın.

''Senin hayallerin görmüş geçirmiş koca bir kadın,
benim hayallerim el değmemiş, körpecik bir bakire''

İşte, şiir dediğin sonu böyle biter.
Aşk gibi tıpkı.

Belina ÖZBEK, Bitirmeyenlerden olmanız dileğiyle..