Ne “mavi” ne kırmızı gönlümün rengi Nilgün.
Hüzün yağmurlarında ıslandım kaç zamandır.
Bayramım olacaktır bana döndüğün o gün.
Uzaksın benden uzak bu yüzden an hicrandır.
Yakın gel aşinam ol beni el gibi tutma.


Mavi gizemli sözcük bunda vebalin büyük.
Gam dağları eridi akkor gibi akıyor.
Kirlendi denizlerim mavi artık ağır yük.
İssiz dumansız ateş şu bağrımı yakıyor.
Ben yarımım tamam et beni el gibi tutma.


Hatalıyım en baştan sana bel bağlamakla.
Güvendiğim dağlara kar yağdırdın ansızın.
Gitmiyor gönülden gam sessizce ağlamakla.
Sen anlamsan bile daima benle sızın.
Eksiğimi tamam et beni el gibi tutma.


İki yabancı gibi yaşamak artık muhal.
Oysa aşina idik seninle bir zamanlar.
Daha ne kadar sürer ecel mahreçli bu hâl.
Bunu kimse anlamaz ancak yaşayan anlar.
Yakın gel bilişelim beni el gibi tutma.


Hüznü bir taş bağlayıp atalım denizlere.
Mutluluk olsun bizi ırgalayan tek durum.
Zaman bir silgi çeksin istenmeyen izlere.
Berraklaşsın sinemiz kalmasın is ve kurum.
Dostane görüşelim beni el gibi tutma.
Ankara, 03.04.2014 İ.K