Artık...
Çaresiz kalmıştım
Her ne yapsam çözüm bulamamıştım
Niyetimi saklamaya başladım, kendi haline bıraktım
Senin yanında yaşamaktan, insan yerine konmamaktan bıkmıştım
Nefesim daralıyor, içim ağlıyor, umutlar hazanlaşıyor, yalnızlığa alışmıştım
Her gece sessiz köşemde, fecrin titreten düşlerinde secdeye kapanıp ağlamaktaydım
Nasıl anlatırdım, hangi lisanı konuşmalıydım, feda olmak için daha ne kadar susmalıydım
Şevk ve muhabbetin olmadığı iklimlerde, hissiyatı üşüten suallerle, yabancılık içinde gözyaşlarına kanmalıydım
Her ne olursa olsun hak ve adaletin bir sahibi vardı, mahzun ve masum gönüller yalnızca O'na muhtaçtı yakarmalıydım
Aşk ve sevdadan nasipsiz sinelerin haline yanmalıydım, Onsuz her lahzanın bizarlığında en yakına ulaşmalıydım...

Mustafa CİLASUN